اتصاف خارجي معقول ثاني منطقي: بررسي موردپژوهانة پارادوكس معدوم مطلق

External attribution of Secondary Intelligibles; The case study of Absolute Non–Existent Paradox

در منطق و فلسفة اسلامي معمولاً گفته مي‌شود در معقول ثاني منطقي اتصاف، و به‌عبارتي ظرف صدق و مطابَق، كاملاً ذهني است. اين نوشتار نشان مي‌دهد برخي انديشمندان مسلمان در عمل، گاهي، مثلاً در مورد مباحث پارادوكس معدوم مطلق، ناخواسته آن را نقض كرده‌اند. ما به تقويت اين نقض خواهيم پرداخت و ادلّة قوي‌تري بر اتصاف خارجي و عيني دست‌كم برخي از معقول‌هاي ثاني منطقي، يعني اموري كه به حيث التفاتي و دلالت گره‌خورده‌اند، هم‌چون «لايخبرعنه» و «لايعلم»، «يخبرعنه» و «يعلم»، «خبر» و «شناخت»، «خبر/ شناخت‌پذيري» و «خبر/ شناخت‌ناپذيري»، «صدق»، «وصف‌پذيري» و «وصف‌ناپذيري»[i]، عرضه ‌خواهيم كرد و بدين وسيله كليت قاعده نقض خواهد شد.

In Islamic logic and philosophy usually is said, as a rule, that the attribution of logical secondary inteligibles is totally subjective. This paper shows that sometimes some Muslim thinkers, in practice, have violated this rule unintentionally, in the discussion of absolute non–existent paradox, for example. We will reinforce this violation and will present stronger arguments for the external and objective attribution of at least some logical secondary intelligibles, i.e. matters that are tied with intentionality and signification such as ‘cognition’, ‘information’, ‘describility’, ‘non-describility’, ‘knowability’. In this way the generality of this rule is violated.