ماينونگي گرايي وجهيِ ضدواقع گرا: اشياي ناكامل

Anti-Realist Modal Meinongianism: Incomplete Objects

بر اساس ماينونگي‌‌گرايي وجهي هر آن‌چه مي‌‌توان به آن التفات داشت يك شيء است، حتي اگر وجود نداشته باشد. نيز، وجود صفتي معمولي هم‌چون ديگر صفات است. بسته به اين‌كه شيئيت يك شيء مبتني بر اعمال، رفتار و افكار يك عامل شناختي باشد يا نه، دو رويكرد متفاوت در ماينونگي‌‌گراييِ وجهي خواهيم داشت: 1. رويكرد واقع‌گرايانه كه طبق آن اشياي ناموجود، مستقل از اين‌كه مورد التفات قرار بگيرند يا نه، به دامنۀ اشيا تعلق دارند و صفاتي را كه به داشتن آن توصيف مي‌‌شوند در جهان‌‌هايي كه التفات مورد نظر را محقق مي‌‌سازند دارند؛ 2. رويكرد ضد‌واقع‌گرايانه كه طبق آن اشياي ناموجود، بسته به اين‌كه مورد التفات قرار گيرند، به دامنۀ اشيا تعلق خواهند داشت و در صورتي كه مورد التفات قرار نگيرند اصلاً شيء نيستند كه صفاتي داشته باشند. در اين نوشتار، عليه ماينونگي‌‌گراييِ وجهيِ ضد‌واقع‌گرايانه پريست نقدهايي را مطرح مي‌كنيم و تعبيري متفاوت از رويكرد اخير را پيشنهاد خواهيم كرد. آن‌چه ديدگاه ما را از ديدگاه پريست متمايز مي‌‌كند اين ادعاست كه اشياي ناموجود در رويكرد ضد‌واقع‌گرايانه اشيايي ناكامل‌اند.

According to Modal Meinongianism, whatever is intendable is an object and existence is an ordinary property. There are two different approaches to Modal Meinongianism, in vitue of whether the objecthood of an object is dependent on behaviors or thoughts of cognitive agents or not: (1) the realist approach, according to which, fictional objects belong to the domain of object and have their properties independent of whether they are intended or not. (2) Anti-realist approach, according to which, fictional objects belong to the domain of object only if they are intended. Otherwise they are not object and thus no properties are ascribed to them. In this essay we will raise some objections to Priest’s anti-realist Modal Meinongianism, and then we propose a different anti-realist approach. In our account of anti-realist Modal Meinongianism fictional objects are considered as incomplete objects.