ناسازگاري زبان اخلاقي جديد با زبان اخلاقي سنتي

مقاله ي حاضر در صدد بررسي زبان اخلاقي جديد از منظر ارزش ها و فضايلي كه مورد نظر آنهاست و مقايسه ي آن با زبان اخلاقي سنتي ميباشد. هر يك از اين دو، واژه نامه اي مختص به خود دارند كه كاملا با ديگري متفاوت ويا حتي ناسازگار مي باشد. در زبان اخلاقي جديد، به فضايل خارجي از جمله عدالت، آزادي، تسامح، عقلانيت و خود مختاري فردي توجه شده است كه طبيعتا اين انتخاب، لوازم و آثاري از جمله عدم التفات به فضايل نفساني و كمالات نفس، داشتن يك زبان خنثي و مشتمل بر بي طرفي و عدم توجه به ضعف عقل آدمي و لحاظ آن به عنوان معيار نهايي در انتخاب صور مختلف زندگي، در مقابل اخلاق ارسطويي ابتدا به بحث از نفس و كمالات آن و فضايل نفساني پرداخته و سپس آن ها را پلي براي كسب خيرات خارجي قرار ميدهد علاوه بر اينكه ملاك راعقل عملي مي داند كه در سايه ي تلبس به حكمت، صاحب آن قادر به تشخيص صحت و سقم افعال ميباشد.