چكيده فارسي :
علم فقه و اخلاق از قديمي ترين علوم اسلامي هستند كه در رفتار انسان تاثير مستقيم داشته و همچون گذشته، زنده و بالنده، به نقش آفريني پرداخته و به توسعه و گسترش قلمرو خود ادامه مي دهند، همانگونه كه فقه، مجموعه اي از قوانين وآيين زندگي انسان است اخلاق نيز مجموعه اي از صفات روحي و باطني بشمار مي رود. از اين رو شناخت فقه و مكاتب فقهي و در مقايسه با آن، دانستن اخلاق و مكاتب اخلاقي، به عنوان دو دانش رفتاري، ما را در مسير عمق بخشي به فهم تعاملات و روابط آن دو ياري مي رساند و با طرح مباحث گوناگون و مقايسه اي از جمله تعريف دقيق و منبع شناخت فقه و اخلاق، مي توان به چگونگي نسبتِ ميان آن دو دست يافت. بدين جهت اين مقاله برآن است، تا با بررسي مفهوم و منابع معرفتي آن دو، چگونگي رابطه علمي و منطقي و يا تمايز ميان آن دو را بيان كند.كه باتوجه به وجود نوعي همپوشاني بين آن دو، قطعاً در مقام تعارض و تباين يك ديگر نيستند.
