بازبيني نظام اخلاق اداري با تكيه بر اخلاق ديگري محور امانوئل لويناس

امانوئل لويناس از منظري پديدارشناسانه معتقد است «ديگري» هسته فعليت دهنده به تمامي روابط انساني است. برطبق اين ديدگاه، در هر دايره زماني و مكاني كه امكاني براي مواجهه يا رويارويي باشد «ديگري» بر هر «من» تقدم ارزشي و قوام بخشي دارد. بدين سان «ديگري» را نمي توان در تماميت خودخواهي «من» محصور گردانيد چرا كه بدون پروايِ شرطِ قوام بخشي، امر قوام يافته شالوده وجودي و معرفتي خود را از دست مي دهد. از اين روست كه مي توان نظام اداري و سازماني را در مقام شبكه اي گسترده از روابط ميان انساني مورد موشكافي دقيق پديدارشناسانه قرار داد. با گسترش شبكه هاي درون/برون سازماني موج عظيمي از روابط و نيازهاي متقابل شكل گرفته است كه قانون گذاري و نظام اخلاقي خاص خود را مي طلبد؛ قوانين و نظامي كه ضمن پيشبرد اهداف هر سازمان موجبات احترام به حقوق اربابان رجوع و موجودات انساني شاغل در آنها را فراهم آورد. در اين مقاله، با اتخاذ رويكرد اخلاقي امانوئل لويناس، سعي خواهد شد تا امكان مواجهه اخلاقي تر با زيردستان و اربابان رجوع به مثابه هدف و غايت، مورد بررسي قرار گيرد. نظريه اي برآمده از اخلاق لويناس استعداد هدف گذاري موثر بر مراجعان نظام اداري در مقام ديگري را دارد به نحوي كه بتوان منفعت سازماني طرفين را نيز توامان در نظر گرفت.