تفرد در آثار سعدي در پيوند با سايه، نقاب و آنيما

Individuation in Sa’di’s Works and Its Relation with Shadow,Persona and Anima

آثار سعدي به عنوان پاره‌اي از شاهكار‌هاي ادب فارسي، ريشه در انديشه‌ها و باورهاي كهن دارد و از آبشخوري به نام ناخودآگاه جمعي بهره‌مند است. هدف اين مقاله آن است كه نشان دهد آثار سعدي از زاويه ديد نقد كهن الگويي، مجموعه‌ي گسترده‌اي از مفاهيم نمادين و آركي تايپ‌هاست. در اين مقاله بر روي كهن الگوهايي چون سايه، نقاب و آنيما تامل شده است. اين مقاله بر آن است كه ابعاد متنوع و پيچيده‌ي بازتاب يافته از شخصيت سعدي، در آثارش، نتيجه‌ي تفرد و بزرگ شدن رواني اوست؛ به واقع سعدي ، در آثارش نشان مي دهد كه چگونه در فرايند پختگي رواني خويش، جنبه هاي مثبت و منفي روان خود را شناسايي كرده و با آنها برخوردي منطقي داشته است. در پايان، اين مقاله به اين نتيجه مي‌رسد كه اين خودشناسي در سعدي منجر به صداقت و شجاعت او ،در بيان ابعاد متنوع رواني‌اش گشته است. اين مقاله با روش تحقيق تحليلي-توصيفي به انجام رسيده است.