تاثير هواي نفس در فتنه هاي عصر امام علي (ع)

هدف پژوهش حاضر، تبيين نقش مولفه هاي هواي نفس(بغي، عدوان، شهوت و طغيان)، در فتنه هاي عصر امام علي(ع) است. عصر امام علي(ع) شاهد مردماني بود كه بر اساس عقل سليم تصميم نميگرفتند، بلكه بر اساس اميال و هواهاي نفساني عمل ميكردند. تمايلات نفساني به چهار صورت: «بغي، عدوان، شهوت و طغيان» در ايجاد فتنههاي عهد امام علي(ع) نقش ايفاء نمودند. «بغي» و ظلم هاي هواپرستانه ي اهل جمل، صفين و نهروان، سه فتنه ي پيدرپي را پديد آورد. دستهاي از روي حسادت و گروهي به خاطر هلاكت نزديكان خويش توسط امام علي(ع)، در جنگهاي بدر و احد و... به دشمني با ايشان پرداختند تا «عدوان»، صورت ديگر هواي نفس نيز در قالب كينهها بروز پيدا نمايد. «تمايلات شهواني» نيز در شكلگيري فتنههاي آن روزگار تاثير بسزائي داشت، اشتياق فتنه گران به مال و ثروت كه ستون شهوات است، پايه ي اساسي فتنه هاي عصر حضرت(ع) بود. از سوي ديگر، نافرماني از حجت و نماينده ي خداوند در ميان بندگان مصداق «طغيان» است، كه مردم پس از رحلت رسول خدا(ص) با گستاخي و وقاحت تمام، مرتكب آن گشتند و فتنه ها خلق كردند. روش اين تحقيق، توصيفي ـ تحليلي است. ابزار گردآوري اطلاعات، به صورت كتابخانه اي با مراجعه به منابع اصلي و نيز نرم افزارهاي موجود در قالب پرونده هاي علمي به صورت ثبت اطلاعات در فيش هاي تحقيقي مي باشد.