بررسي رابطه سياست و سعادت در انديشه ارسطو و ابن مسكويه

رابطه «سياست» و «سعادت» از جمله مسائلي است كه از دير باز كانون توجه متفكران اخلاق اجتماعي قرار گرفته است. بررسي و مقايسه آراء دو متفكر بزرگ در اين زمينه- يكي از يونان باستان و ديگري از حكماي اسلامي حائز اهميت است. پژوهش حاضر كوشيده است به روش تحليلي - تطبيقي به تبيين چگونگي رابطه اين دو موضوع و وجوه اشتراك و افتراق آراء ايشان در اين زمينه بپردازد. هم ارسطو و هم ابن مسكويه، غايت سياست و جامعه سياسي را دستيابي به سعادت مي دانند و مولفه هاي دستيابي به جامعه مطلوب سياسي را همان عناصر وصول به سعادت مطرح ميكنند. با توجه به تاثير آراء ارسطو بر انديشه هاي ابن مسكويه، تفاوت در جهان بيني اين دو متفكر، تفاوت در برخي مباحث را موجب شده است. ارسطو معيار مطلوب بودن جامعه سياسي و وصول به سعادت را زندگي بر طبق فضيلت ميداند. اما با توجه به جهانبيني توحيدي ابن مسكويه، او شريعت را عنصر لاينفك سياست ميداند و بهترين نوع سياست را سياست الهي معرفي مي كند.