تبيين جامعه شناختي و بستر اخلاقي بنيان هاي گفتگو در انديشه امام خميني (ره)

اين مقاله با تبيين جامعه شناختي، به بررسي بنيانهاي گفتگو در انديشه امام خميني(ره) ، با استفاده از روش اسنادي وتحليل محتوي متون وتاكيدبرادبيات نظري تحقيق برگرفته ازآيات قرآن وتئوري رهبري فرهمندانه ماكس وبر و تئوري انقلاب كرين برينتون مي پردازد. دربخش اسنادي از اغلب آثار امام خميني (ره) فيش برداري شده است.عظمت امام اين است كه اصالت فكرش را در آثارش بتوانيم نشان دهيم ، بنابراين، توجه به انديشه امام بيشترازگذشته ضروري است .امام با اخلاق و منش متعالي خود توانست، نظم فكري را به نظم اجتماعي با ساختاري جديد تبديل كند و با تحليل انتقادي گفتمان هاي قبلي آنها را به چالش كشيد. پس مي توان گفت امام با تاسي از روش انبياء به گفتگو مي پرداخته واز گفتگو بيشتر در تبيين واصلاح واشاعه استفاده نموده است، كه البته در صورت عدم نتيجه به قيام وجنگ مي پرداخت. امام با رويكرد تعاملي خود، انديشه هاي يكسويه وجانبدارانه را به موزه هاي تاريخ انديشه سپرد.ايشان درتعاملات ديپلماتيك با توجه به اصول اخلاقي ومصلحت جامعه ودفع مفاسد به تدبير امور مي پرداختند، پس در تحليل انديشه هايشان بايستي به اين اصول ثابت تفكرشان توجه نمود. طرح انديشه مذهبي واخلاقي در جهان وجهاني شدن اسلام، آگاهي بخشي، تمايز اسلام واقعي از اسلام آمريكايي، توجه خاص به نيروي انساني، كاربست مفاهيم برمبناي اسلام، رعايت احترام متقابل و رعايت عدالت بين دولت ها، مصلحت انديشي، تعمق وواقع بيني، خلق باوري، آينده پژوهي مباني گفتگواو را تشكيل مي دهند.