تحليل رابطه جو اخلاقي و نوآوري از طريق متغير واسطه گر خلاقيت

با توجه به اهميت خلاقيت و نوآوري براي بقا سازمان در دنياي امروزي، پژوهشهاي متعددي در زمينه عوامل ايجاد كننده خلاقيت و نوآوري صورت گرفته اما تحقيقات بسيار كمي در زمينه تاثير جو اخلاقي بر خلاقيت و نوآوري صورت گرفته است. اين پژوهش درصدد است با معرفي مفاهيمي چون جو اخلاقي، خلاقيت و نوآوري به بررسي رابطه ميان اين مفاهيم و نحوه تاثيرگذاري آنها بپردازد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر نحوه گردآوري داده ها مشابه تحقيقات توصيفي-همبستگي است. جامعه مورد نظر، كاركنان بانك ملي مشهد بوده و داده هاي مورد استفاده از كاركنان بانك ملي جمع آوري شده است. ابزار هاي پژوهش شامل پرسشنامه 9 سوالي خلاقيت، پرسشنامه 8 سوالي نوآوري و پرسشنامه 8 سوالي جواخلاقي بودند. جهت تحليل يافته ها و تاييد الگوي پژوهش از الگوسازي معادلات ساختاري بهره گرفته شده است. نتيجه پژوهش گوياي آن است كه جو اخلاقي به صورت مثبت و معني داري بر خلاقيت و نوآوري تاثيرگذار بوده اما متغير ميانجي بر شدت اين رابطه تاثير نداشته است. با توجه به يافته ها مي توان نتيجه گرفت كه تاثير مستقيم جو اخلاقي بر نوآوري بيشتر از تاثير جو اخلاقي بر نوآوري از طريق متغير ميانجي خلاقيت است.