الگوي مديريت دانش در سازمان‌هاي رسانه‌اي

هدف اين مقاله تدوين مدلي مفهومي براي مديريت دانش در سازمان‌هاي رسانه‌اي است. براي رسيدن به اين هدف مباني نظري، پژوهش‌هاي انجام‌شده داخلي و خارجي و تجارب سازمان‌هاي رسانه‌اي موردبررسي قرار گرفت تا مواد اصلي موردنياز براي ارائه مدل را به دست دهد. ازآنجايي‌كه خصوصيات سازمان‌هاي رسانه‌اي متفاوت از سازمان‌هاي صنعتي و توليدي است، مدل‌هاي مديريت دانش صنايع توليدي نمي‌تواند به‌صورت كامل به سازمان‌هاي رسانه‌اي انتقال داده شوند. داده‌هاي اين تحقيق با استفاده از پرسشنامه ساختمند از سه گروه نمونه كه جمعاً ۳۸۸ نفر از مديران، دبيران خبري، نويسندگان و خبرنگاران جامعه آماري بوده‌اند، به دست آمد. از گروه اول و دوم براي ارزيابي ابعاد مديريت دانش در سازمان‌هاي رسانه‌اي و اهميت هر يك از آن‌ها استفاده‌شده و از گروه سوم براي ارزيابي وضعيت كلي مديريت دانش در سازمان‌هاي موردنظر استفاده شد. نتايج حاصل از تحليل، نشان داد مدل مديريت دانش داراي سه عامل اصلي است كه عبارت‌اند از: منابع قدرت و توانايي، گام‌هاي عملياتي و اهداف غايي. نتايج حاصله از تحليل واريانس تفاوت معني‌داري بين مديريت دانش و متغيرهاي تعديل‌كننده (سن، جنسيت، تحصيلات و ...) را در سطح آلفاي ۵% را نشان داد؛ بعلاوه نتايج حاكي از آن است وضعيت كلي مديريت دانش در سازمان‌هاي رسانه‌اي وضعيت نامناسبي دارد اين عدم مطلوبيت به‌ويژه در حوزه دانش پنهان و كاربردي نمودن دانش پنهان و آشكار مشخص‌تر است.