طرح راهبردي دفاع سايبري جمهوري اسلامي ايران در حوزه بازدارندگي

با گسترش فضاي سايبر و وابستگي روزافزون زيرساخت هاي كشورها به اين فضا و آسيب پذيري كه آن‌ها در مقابل حملات سايبري دارند، برخورداري از يك طرح راهبردي دفاعي در اين حوزه ضرورت مي‌يابد و در چنين طرحي، بازدارندگي از اولويت بيشتري برخوردار خواهد بود. پژوهشي حاضر كه از نوع كاربردي – توسعه‌اي است، با استفاده از روش هاي كمي و كيفي و روش دلفي جهت جمع‌آوري اطلاعات از نخبگان در حوزه سايبري و روش اكتشافي در مراجعه به اسناد و مدارك بهره برداري شده است. حجم نمونه معادل حجم جامعه آماري يعني 40 نفر از نخبگان و خبرگان بوده و براي تعيين پايايي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده است. بر اساس نتايج اين پژوهش مي‌توان گفت هرچند بازدارندگي در حوزه سايبر متفاوت و پيچيده‌تر از بازدارندگي نظامي است اما با رعايت الزامات آن و بهره‌گيري از شيوه هاي مناسب مي‌توان به آن دست يافت و بدين‌ترتيب هزينه دفاع در اين حوزه تا حد قابل توجهي كاهش مي‌يابد.