استراتژي دريايي و قدرت ملي (رويكردي نو به استراتژي دريايي)

جهان عرصه رقابت و همكاري بازيگران سياسي فضايي و كنشگران اقتصادي براي تأمين امنيت، حفظ منافع ملي و بهره‌گيري از فرصت‌ها، براي افزايش سطح رفاه و برخورداري از امتيازات است. يكي از مهم‌ترين عوامل دسترسي به اين مهم، سياست‌گذاري و به‌كارگيري قدرت دريايي است. هنر استراتژيست‌ها براي بهره‌گيري از دريا، منوط به تدوين راهكارهاي هدفمند و طرح‌هاي عملياتي بلندمدت است. استراتژي دريايي، به‌معناي توانايي يك كشور در استفاده كامل، آزادانه و امن از درياها براي دستيابي به اهداف ملي است. هدف پژوهش حاضر، بررسي نقادانه نظريه‌هاي مطرح قدرت دريايي و ارائه تعريفي جديد از استراتژي دريايي است كه تمام مؤلفه‌هاي تأثيرگذار بر قدرت دريايي را دربرگيرد. اين پژوهش از لحاظ هدف، بنيادي و به روش توصيفي و تحليلي انجام‌شده و داده‌ها و اطلاعات موردنياز آن نيز به روش كتابخانه‌اي (كتب، نشريات و اينترنت) گردآوري شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه مؤلفه‌هاي اثرگذار در تدوين استراتژي دريايي عبارتند از: اقتصاد دريايي، نيروي دريايي، فرهنگ دريايي، جغرافيا، قوانين و مقررات و همچنين سياست و دپيلماسي منطقه‌اي و جهاني كه نياز به مديريت يكپارچه و هماهنگ در تمامي زمينه‌ها دارد.