كليدواژه :
لباس مردان , كت‌وشلوار , طبقه‌ي متوسط , نهادهاي مدرن , قاجار
چكيده فارسي :
از ميانه‌ي سده‌ي سيزدهم ق.، تماس فكري با غرب از طريق نهادهاي نوين نظامي، بوروكراتيك، و آموزشي، زمينه‌ي شكل‌گيري طبقه‌ي تحصيل‌كرده و حرفه‌اي تجددگرايي را در ايران فراهم ساخت كه عامل رواج سبك‌هاي پوشاك اروپايي مردانه در ايران بودند. اين پژوهش با روش تحليل متون تاريخي، جريان اقتباس پوشاك اروپايي و دلالت‌هاي اجتماعي آن را بررسي كرده، و درصدد پاسخ به اين پرسش است كه چه رابطه‌اي ميان ظهور طبقات نوين متوسط شهري، و پيدايي نهادهاي اداري و آموزشي مدرن، با مدرن شدن لباس مردان ايراني وجود داشت؟ لباس اروپايي نزد تجددگرايان ايراني، تجسمِ نوعي ادراك اجتماعي مدرن، مظهر اقتداء به جهان پيشرفته‌تر غرب، و نيز تمايز از اشرافيت و سنت بود. هدف اين نوشتار اين است كه نشان دهد فرآيند مدرن شدن پوشاك مردان در ايران، پيش از تغييرات آمرانه‌ي عصر پهلوي، مبنايي اجتماعي در تحولات عصر مشروطه داشته است.
چكيده لاتين :
From the mid-nineteenth century, ideological contacts with the western world, through modern educational, bureaucratic, and military institutions, laid the basis of a new professional middle-class in Iran, who has been the main trendsetter of modern European clothing styles among Iranian men. With examining historical texts from late Qajar period, the process of appropriation and popularity of European-style men’s suit, and its social implications in Iran, is studied here, to answer the question that what is the connection between new middle class, new civil institutions, and modernization of men’s dress. European dress for Iranian modernists, represented a modern social and organizational perception, and was a symbolic manifestation of equality to the advanced western world, and also distinction from not only aristocracy, but also traditionalists. The aim of this study is to show that modernization of men’s dress in Iran has had a social basis in constitutional era, prior to political changes of dress in Pahlavi era.
