محدوديت‌هاي دريايي در خليج فارس

منطقه خليج فارس را مي‌توان به عنوان عرصه ژئوپوليتيكي كه روابط اعراب و ايرانيان در آن شكل مي‌گيرند در نظر گرفت. به عنوان يكي از مهم‌ترين منابع صادرات انرژي فسيلي در جهان ، خليج فارس ايران و هفت كشور عربي منطقه را به هم نزديك مي‌كند. آنها از شباهت در زندگي اقتصادي و استراتژيك بهره مي‌برند و نيز نگراني‌هاي امنيتي مشابهي آنها را تهديد مي‌كند. بر اين اساس، به نظر مي‌رسد كه چالش‌هاي جغرافياي سياسي دريايي كاملا وابسته به مجموعه‌اي از استانداردها و توافق نامه‌ها هستند. در حال حاضر، اين چالش‌ها خود را در چهار دسته عمده با توجه به پيامدهاي ژئوپوليتيك بين ايرانيان و اعراب منطقه و پيچيدگي روابط آشكار  مي‌سازند. اين دسته‌ها عبارتند از: مجادلات مذهبي كه باعث نگراني جغرافياي سياسي فرقه‌اي شده‌اند، تبليغات هلال شيعي در تركيب اردن و اسرائيل، و بحث‌هاي ارضي بر سر نامگذاري خليج فارس. اين مقاله فرايند اختلافات ارضي، رسيدگي، و سرانجام  توافقات مناطق دريايي خليج فارس در پنج دهه گذشته را بررسي مي‌كند. ترتيب جغرافياي سياسي دريايي در خليج فارس نمونه‌اي از اختلافات سابق بر سر مرزها در مناطق دريايي جهان است.