بحران آب و مديريت بحران‌هاي منطقه‌اي

كاهش منابع آب، خشكي زمين، وضرورت تامين غذا براي جمعيت افزايش يابنده ازمهمترين چالشهايي هستند،كه منطقه خاورميانه در آينده‌اي نه چندان دور با آن روبرو خواهدشد.در شرايطي كه بحران آب گريبان گير بيشتر كشورهاي منطقه خاورميانه و همسايگان جمهوري اسلامي است، ازتنشهاي آينده به جنگ آب وغذاتعبير مي‌شود. در صورتي كه چنان شرايطي ايجادشود بدون ترديدكشورهايي خواهند توانست از قدرت و نفوذ سياسي بيشتري برخوردار باشندكه صاحب بخش كشاورزي قدرتمند و توسعه پايدار در كشورشان باشند. تقويت بخش كشاورزي، با هدف توليد محصولات بازاري اساس تدوين راهبرد توسعه پايدار است ودستيابي به آن هدف، با استفاده از فناوري‌هاي جديد در كشاورزي ميسراست.كشور ايران با وسعت سرزمين و امكان توليد محصولات اوليه و فراوري شده كشاورزي مورد نياز خود در كشورهاي منطقه خاورميانه، مي‌تواند قدرت تاثيرگذاري خود بر مديريت بحران‌هاي احتمالي آينده را افزيش دهد.اين مقاله براساس رويكردنهادگرايي به اين پرسش پاسخ مي‌دهدكه چه رابطه‌اي ميان تغيير در توليدات كشاورزي با مديريت بحران‌هاي ناشي از كم آبي و قدرت تاثيرگذاري ايران دررابطه با ساير كشورهاي منطقه وجود دارد؟. فرضيه اين مقاله آن است كه توليد محصولات كشاورزي مورد نياز منطقه، منجر به وابستگي بيشتر كشورهاي منطقه به واردات بيشتر از ايران خواهدشد و بر قدرت تاثيرگذاري جمهوري اسلامي خواهد افزود.