تأثير خودكنترلي دشواري تكليف بر يادگيري پات گلف: اثر تسهيل كننده تمرين خودكنترل بر تنظيم نقطه چالش

The Effect of Self-control of Task Difficulty on Learning Golf Putt: The Facilitating Effect of Self-controlled Practice on Adjusting the Challenge Point

هدف تحقيق، تعيين اثر خودكنترلي دشواري تكليف بر دقت و الگوي حركتي مهارت ورزشي پات گلف بود. بدين منظور، 30 دانشجوي مبتدي (14 دختر و 16 پسر؛ ميانگين سني 64/1‌±‌1/21 سال) بصورت شبه تصادفي در دو گروه قرار گرفتند. در مرحله اكتساب به شركت كنندگان گروه خودكنترل گفته شد قبل از هر كوشش مي توانند هر يك از فواصل از قبل مشخص شده تا هدف (25، 50، 75، 100، 125، 150، 175 و 200 سانتي متري) را انتخاب و تمرين كنند. برنامه تمرين هر آزمودني گروه خودكنترل مبنايي شد براي برنامه ريزي تمرين فواصل از پيش تعيين شده يكي از آزمودني‌هاي متناظر در گروه جفت شده. يادگيرندگان در مرحله اكتساب هشت بلوك 10 كوششي تمرين كردند. در روز دوم، آزمون‌هاي يادداري، انتقال تكليف دوگانه و انتقال تكليف منفرد اجرا شد. خطاي شعاعي (مرحله اكتساب و آزمون‌ها) و امتياز الگوي حركتي پات گلف (آزمون‌ها) با استفاده از روش تحليل واريانس مركب با اندازه گيري مكرر و امتياز الگوي حركتي پات گلف در مرحله اكتساب با استفاده از آزمون t تحليل شد. بر اساس نتايج، خطاي شعاعي گروه خودكنترل در مرحله اكتساب نسبت به گروه جفت شده تفاوت نداشت (709/0=p)، اما در آزمون هاي يادداري، انتقال تكليف دوگانه و انتقال تكليف منفرد كمتر بود (001/0‌>‌p در همه موارد). همچنين، الگوي حركتي گروه خودكنترل در مرحله اكتساب و آزمون‌هاي مختلف نسبت به گروه جفت شده برتري داشت (001/0‌>‌p در همه موارد). مزاياي خودكنترلي دشواري تكليف با استفاده از چارچوب نقطه چالش توجيه شد.

Aim: This study aimed to determine effect of self-control of task difficulty on accurate and movement pattern golf putting. Methodology: Thirty novice undergraduate students (14 Female and 16 male; average age 21.1 ± 1.64 years) were quasi-randomly assigned to two groups. Before performing each trial during the acquisition phase, the self-control group was told they could choose any of the pre-set distances from the target: (25, 50, 75, 100, 125, 150, 175 and, 200 cm). Each self-control participant’s practice schedule was served as the predetermined practice schedule for each corresponding yoked participant. Participants practiced eight blocks of 10 trials. To analyze the radial error (in acquisition and tests phases) and the movement pattern score (in tests) mixed variance analysis with repeated measures on the last factor was used. The movement pattern score in acquisition phase was analyzed using t test. Results: Based on the results, radial errors across different groups in the acquisition phase did not vary, but the radial error of the self-control group in retention, single task transfer and dual-task transfer tests was lower compared to the yoked group (ps < 0.001). In acquisition and test phases, the golf putting movement pattern was better than that of yoked group (ps < 0.001). Conclusion: The efficacy of self-control of task difficulty is explained with reference to the challenge point framework.