سبك شناسي حكايت هاي تفسير سورة يوسف اثر احمدبن محمدبن زيد طوسي در چهارچوب فرانقش متني

Stylistics of Tales of TafsiresureyeYousof(Ahmad-ebne-Mohammad-e-Tousi);A research based on Textual Metafunction

استفاده از الگوهاي زبانشناختي در بررسي سبك متون مختلف، اعم از ادبي و غيرادبي، مي تواند سبك شناسي فارسي را از ورطۀ تكرار روش هاي سنّتي بيرون آورد و آن را وارد مسيري نو كند. مسيري كه منجر به پويايي بيشتر و كاربردي تر شدن اين دانش مي شود. به اين منظور، در پژوهش حاضر تلاش كرده ايم تا با به كارگيري چهارچوب نظري دستور نقش گراي نظام مند هليدي، مشخصاً فرانقش متني، به سبك شناسي حكايت هاي تفسير سورة يوسف بپردازيم. براي رسيدن به اين هدف پس از تجزيه و تحليل 16 حكايت از كتاب مزبور، به اين نتيجه رسيديم كه اگرچه در نگاه نخست بسامد بالاتر استفاده از آغازگرهاي بينشان و ساده، و نيز كاربرد بيشتر ارجاع براي ايجاد انسجام نثر اين حكايت ها را مرسل جلوه مي دهد، اما استفادة نسبي از جملات طولاني و آغازگرهاي نشاندار و مركّب، و نيز بسامد اندك عامل انسجامي حذف و جايگزيني براي ايجاد سجع و موازنه، حاكي از گرايش مؤلّف به نثري بينابين است.

Using linguistic patterns in studying the style of different texts can help Persian stylistics to get out of repeating traditional methods and getting in a new way. A way which make this field more dynamic and more applied.For this purpose, in the present article we have tried to use Hallidayan functional grammar, specially textual metafunction,in order to study the style of the tales of TafsireSoureyeYousof.To do this we analyzed 16 tales of the book and found that although at first glance the prose of the tales is simple (morsal) because of using unmarked and simple themes more than marked and multiple ones, and using reference more than other cohesive devices, but relative use of long sentences, marked and multiple themes, and also low frequency of ellipsis and substitution in order to create Rhyme andbalance, shows that the tales have somewhat rhymed prose.