الگوهاي دوستي و دشمني و بحران‌ها در قفقاز جنوبي

منطقۀ قفقاز جنوبي پس از جنگ سرد كانون منازعات، درگيري‌ها‌ و بحران‌ها‌ي متعدد بوده است؛ از آن جمله مي‌توان به بحران‌ها‌ي قره‌باغ، اوستياي جنوبي و آبخازيا اشاره كرد. اين نمونه‌ها نشانگر وجود بحران و ناامني در اين منطقه است. وجود شبكه‌اي از بازيگران هويتي در قفقاز جنوبي كه بدون توجه به وابستگي‌ها‌ي هويتي در سه كشور اين منطقه، جمهوري آذربايجان، گرجستان و ارمنستان پراكنده شده‌اند و هريك ميان خود الگوهايي متفاوت از دوستي تا دشمني دارند از عامل‌هاي اصلي بروز تنش و بحران در قفقاز جنوبي است. اين نوشتار بر اين اساس به‌دنبال پاسخ‌گويي به اين پرسش است كه الگوهاي دوستي و دشمني در منطقۀ قفقاز جنوبي چگونه است؟ و اين الگوها چه تأثيري در بحران‌ها‌ و تداوم آن‌ها در اين منطقه داشته است؟ براي پاسخ به اين پرسش اين فرضيه را مطرح مي‌كنيم كه در ميان هويت‌ها‌ي متكثر موجود در قفقاز جنوبي با توجه به پيشينۀ تاريخي، الگوهايي متفاوت از دوستي تا دشمني ميان آنان شكل گرفته است و وجود اين الگوها سبب بروز بحران‌ها‌ و تداوم آن‌ها در منطقه شده است. براي بررسي اين فرضيه‌ها با تكيه بر نظريۀ هويت اجتماعي الكساندر ونت با روش «توصيفي ‌تحليلي» از داده‌ها‌ و اطلاعات كتابخانه‌اي، سايت‌ها‌، مقاله‌ها و منابع اينترنتي، استفاده شده است.