بيژن نجدي و بدعت در زبان داستان

Bijan Najdi” and Innovation in Language of Story

«بيژن نجدي» نويسنده‌اي بدعت‌گذار است كه با انتشار سه مجموعه داستان كوتاه، سبكي انحصاري و متفاوت را به ظهور رسانده است. او در روايتِِ داستان از نثري ويژه و شاعرانه بهره برده كه داراي تازگي و وجه نامتعارف است. نجدي ميان بيان شعري و عناصر داستاني به گونه‌اي خاص، تلفيق به وجود آورده كه ضمن داشتن مشخصه هاي روايي، واجد ظرفيت‌هاي شعري نيز هست. اين امر، نقشي تعيين‌كننده در تكوين كليت كار «نجدي» ايفا كرده و عناصر داستان‌هاي او را ساختار و نظامي ويژه بخشيده است. نجدي نويسنده‌اي نوجو و تجربه‌گراست كه به «داستان نو» و بهره‌گيري از شگردهاي جديد و نيز زبان نامتعارف در روايت تمايل بسيار دارد. در اين مقاله، رفتارِ هنجارگريز و ساختارشكنانه‌ي نجدي با زبان و تأثير اين زبان بر تكوينِ چند عنصر داستاني در كار او تأمل شده است. در اين راستا عناصري چون «توصيف»، «صحنه‌»، «درونمايه»، «مضمون»، «نقل» و «زمينه» در چند داستانِ نجدي بررسي و تحليل گرديده و نقش شگردهاي شعري و تمهيدات زباني چون «برجسته‌سازي»، «آشنايي‌زدايي» و بازي‌هاي زباني در شكل‌گيري اين عناصر بيان شده است.

Bijan Najdi is an innovative writer who has introduced a unique and different literary style through publishing his three short story collections. In narrating his story Najdi has employed a certain poetic prose which is quite new and unusual. Through blending the poetic narration and elements of story together, Najdi has presented a style which includes both the narrative characteristics and poetic potentialities. This blending has played an important role in developing Najdi’s general works giving a certain structure and cohesion to the elements of his stories. Najdi is an innovative and experimentalist writer who is very much interested in new-story trying to make use of new techniques and an unusual language in narration. The present paper has explored Najdi’s norm-deviation behaviour and his deconstructional approach towards language trying to reveal the effect of this language on developing a few of the elements of his stories. To this end, the paper has studied elements such as “description”, “scene”, “theme”, “approach”, “narration” and “context”. The role of poetic devices and linguistic tricks such as “linguistic foregrounding”, “defamiliarisation” and other linguistic devises in shaping the story elements have all been investigated too.