شناسايي و اولويت‌بندي عوامل مؤثر بر نارسايي‌هاي نظام سياستگذاري توسعه منطقه‌اي در ايران: ارائه مدل ساختاري ـ تفسيري

نوشتار حاضر از‌نظر هدف، كاربردي و از‌نظر گردآوري داده‌ها، توصيفي از نوع پيمايشي است. ابزار جمع‌آوري اطلاعات، پرسشنامه است. جامعه آماري تحقيق را خبرگان و كارشناسان سازمان برنامه و بودجه كشور شامل مي‌شوند. در اين راستا، با توجه به اهداف پژوهش، ابزار جمع‌آوري، نوع داده‌ها و روش‌شناسي پژوهش و همچنين پاسخگويي به سؤال‌هاي پژوهش، مستلزم شناسايي عوامل مؤثر بر نارسايي‌هاي نظام سياستگذاري توسعه منطقه‌اي در ايران از يكسو و از‌سوي‌ديگر، بهره‌گيري از متدولوژي تحليلي مدل‌سازي ساختاري تفسيري به‌منظور تعيين و تحليل روابط بين عوامل مؤثر بر نارسايي‌هاي نظام سياستگذاري توسعه منطقه‌اي در ايران است كه درنهايت نوع متغيرها با توجه به اثرگذاري و اثرپذيري بر ساير متغيرها خوشه‌بندي شده است. نتايج به‌دست آمده بيانگر اين است كه عامل فقدان جايگاه مدون و مشخص قانوني براي سياستگذاري توسعه منطقه‌اي با ميزان قدرت نفوذ 9 بيشترين تأثير و مانند سنگ زيربناي مدل عمل مي‌كند و براي شروع و اصلاح ساختار نظام سياستگذاري توسعه منطقه‌اي در كشورمان بايد در وهله اول روي آن تأكيد كرد. فقدان رويكرد نظري مشخص در سياستگذاري توسعه منطقه‌اي با ميزان قدرت نفوذ 4 كمترين تأثير را دارد. اين متغير قدرت نفوذ بالا و وابستگي پاييني دارد.