پارادايم ديني (اسلامي) آموزش صيانت از منابع طبيعي

مطالعه حاضر با هدف شناسايي و تبيين پارادايم ديني (اسلامي) آموزش صيانت از منابع طبيعي براي مواجهه با بحران هاي زيست محيطي عصر كنوني انجام شده است. در اين مطالعه از دو روش پژوهشي اسنادي و تبييني به منظور نقد و بررسي پارادايم هاي متعارف آموزش، توصيف چرايي و ضرورت تبيين پارادايم ديني (اسلامي) آموزش صيانت از منابع طبيعي استفاده شده است. تبيين هستي شناسي، شناخت شناسي، روش شناسي، انسان شناسي و ارزش شناسي پارادايم ديني (اسلامي) آموزش صيانت از منابع طبيعي، از مهم تري نيافته ها و نتايج اين مطالعه است. ازاين رو نتايج نشان مي دهد آموزش صيانت از منابع طبيعي ايدئال بايستي مبتني بر بوم معرفتي اسلام و با رويكرد ديني باشد. در پايان، الگوي پيشنهادي آموزش صيانت از منابع طبيعي با نگاه ديني و اسلامي بر اساس مؤلفه هاي هدف غايي، گروه هاي هدف، محتواي آموزشي، تمهيدات و روش هاي آموزشي طراحي شد كه «دانش و اخلاق قدسي» و «دانش علمي/ تحليلي»، «دانش ماوراء الطبيعه» و با لحاظ كردن مي تواند مورد استفاده برنامه ريزان و مسئولان منابع طبيعي كشور قرار گيرد.