اثر بازي‌درماني بر حافظۀ كوتاه‌مدت كودكان كم‌توان‌ذهني آموزش‌پذير

Effect of Play Therapy on the Short-Term Memory Disability Educable Children

هدف از پژوهش حاضر، بررسي و مقايسۀ اثر بازي‌هاي انفرادي و گروهي بر توجه و حافظۀ كوتاه‌مدت كودكان كم‌توان‌‌ ذهني آموزش‌پذير بود. بدين‌منظور، 36 دانش‌آموز كم‌توان‌‌ ذهني از ميان دانش‌آموزان مدرسۀ استثنايي انديشۀ استان قزوين (با دامنۀ سني تقويمي هشت تا 15 سال؛ سن عقلي هفت تا 10 سال؛ ضريب هوشي 50 تا70) به روش نمونه‌گيري در‌دسترس انتخاب شدند و پس از همتاسازي به سه گروه كنترل، بازي‌هاي انفرادي و بازي‌هاي گروهي تقسيم گرديدند. طرح اين پژوهش نيمه‌تجربي بوده و به‌صورت پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون اجرا شده است. داده‌ها با استفاده از خرده‌آزمون ارقام و‌كسلر كودكان (حافظۀ كوتاه‌مدت) جمع‌آوري شده و با استفاده از تحليل كوواريانس ‌با سطح معناداري

The aim of this study was to compare the effect of individual and team plays on attention and short-term memory of educable mentally retarded children. Therefore, 36 mentally retarded students of Andishe Special School of Qazvin province were selected using convenience sampling method. Students’ chronological age range was between 8 and 15 years, their mental age was between 7 and 10 years with IQ of 50 to 70. After matching, subjects were divided into three groups: control, individual play and team play. This study had a quasi-experimental design administered as pretest-posttest. Data were collected by children WISC numbers subtest (short-term memory) and were analyzed using analysis of covariance with significance level of P