تأثير آموزش مهارت جرأت‌ورزي بر آسيب‌هاي اجتماعي در بين نوجوانان (مطالعه عوامل خطرساز رفتارهاي پرخطر)

زمينه و هدف: در بسياري از نوجوانان، ميل شديدي براي برقراري ارتباط ثمربخش وجود دارد، ولي اغلب در برخوردها و ارتباطات با ديگران، ناتوان هستند و اين ناتواني ناشي از كمبود مهارت جرأت‌ورزي در بين نوجوانان است. بنابراين، هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير مهارت جرأت‌ورزي بر آسيب‌هاي اجتماعي در بين نوجوانان مي‌باشد. روش‌شناسي: به منظور پاسخ‌دهي به سوال اصلي پژوهش از روش تحقيق آزمايشي و طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل استفاده ‌شد. به همين منظور، جهت شناسايي نوجوانان داراي رفتارهاي پرخطر در ابتدا سه خرده مقياس‌ از مقياس خطرپذيري نوجوانان ايراني تهيه شده توسط زاده‌محمدي، احمدآبادي، حيدري(1390) در بين نوجوانان اجرا شد. پس از مشخص شدن نوجوانان داراي رفتارهاي پرخطر از بين آنان 60 نفر كه داراي بالاترين ميانگين رفتارهاي پرخطر هستند انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه 30 نفره تقسيم شوند. پس از اجراي پيش آزمون 8 جلسه آموزشي برگزار و در يك زمان پس آزمون بر روي گروه آزمايش و كنترل اجرا گرديد. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: نتايج آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره پس از بررسي مفروضه‌هاي اين آزمون نشان داد تفاوت معني‌داري در تركيب خطي متغيرهاي وابسته بين دو گروه آزمايش و كنترل وجود دارد و 74% از تغييرات آسيب‌هاي اجتماعي(عوامل خطرساز رفتارهاي پرخطر) توسط مداخله آموزشي مهارت جرأت‌ورزي قابل تبين است.

Among many adolescents, there is a strong desire for effective communication, but they are often incapable in communicating with others, and this disability is due to a lack of courage skill among adolescents. Therefore, the purpose of this study was to investigate the effect of courage skill on social damages among adolescents. Methodology: In order to answer the main research question, this study was conducted using an experimental method and pretest-posttest design with control group. For this purpose, in order to identify the high risk adolescents, three subscales of Iranian adolescents' risk-taking scales developed by Zadeh Mohammadi, Ahmad Abadi, Heidari (2011) were conducted among adolescents. After identifying high-risk adolescents, 60 of them who have the highest mean of high-risk behaviors were selected and randomly assigned into two groups of 30. After pre-test run, eight training sessions were held and at one time post-test was performed on the experimental and control groups. Findings and Results:The results of multivariate covariance analysis after examining the assumptions of this test showed that there is a significant difference in the linear combination of dependent variables between the experimental and control groups and 74% of the social damage changes (risky factors of high-risk behaviors) can be explained by the intervention of courage skill training.