تحليل گفتمان ادبي خطبه هاي حضرت زينب (س)

Literary-Discourse Analysis of the Sermons of Hazrat Zaynab

گفتمان پديده اي زباني است كه در اثر ارتباط توليد مي شود و نوع آن متاîثر از موقعيت آن است. تحليل گفتمان يك گرايش مطالعاتي بين رشته اي است كه به نقد و تحليل متون مي پردازد. در گفتمان دو عنصر مهم بررسي مي شود: يكي بافت متن و ديگري بافت موقعيت. گفتمان داراي شاخه هاي مختلفي است. خطبه هاي حضرت زينب(س)، داراي دو بافت زباني و موقعيتي است. از منظر تحليل گفتمان، خطبه ايشان در ميان مردم كوفه، متناسب با بافت موقعيتي آن داراي برجستگي هاي عاطفي بيشتر و گفتمان آن حضرت در مجلس ابن زياد و يزيد، متناسب با موقعيت آن، داراي برجستگي هاي برهاني و استدلالي بيشتر است. در بافت متني گفتمان ايشان، از يك طرف بافت بنايي يا كلي آن و از طرف ديگر، بافت ساختاري ـ كه شامل كليه نكات زباني و بلاغي است ـ مورد توجه قرار مي گيرد. اين جستار با توجه به انواع ارتباط ها و پيوندها، مي كوشد تا با روش توصيفي ـ تحليلي و استفاده از ابزار كتابخانه اي، به بررسي جنبه هاي ادبي و اجتماعي خطبه هاي حضرت زينب بپردازد.

Discourse is what happened as a result of connection and its 2type is determined by situation. Discourse analysis is an interdisciplinary field of study, which focuses on analyzing texts. In discourse, two significant elements are studied: one the structure of text, and second the structure of situation. Discourse has different branches. The sermons of Hazrat Zaynab enjoys two structures of text and situation. From the discourse point of view, her sermon, among Koffis considering their situational structure, has more emotional points while in the meeting with Ibn Ziad and Yazid according to its situation has more logical points. In the text of sermon, from one hand, the overall text is of more attention and on the other hand, the structure of text including its linguistic and figures of speech demands attention. This study by referring to different kinds of relevance and connections tries to study various literal and social aspects of sermons of Hazrat Zaynab.