تاثير روش تدريس جيگساو در پيشرفت تحصيلي و يادداري

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير روش تدريس جيگساو و روش سنتي در پيشرفت تحصيلي و ميزان يادداري درس جغرافيا در دانش آموزان پسر سال سوم دوره راهنمايي تحصيلي مدارس سما در شهر تهران است. روش پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع كاربردي و از لحاظ روش اجرا شبه آزمايشي است بدين منظور، با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي، نمونه اي متشكل از چهار كلاس (دوكلاس گروه آزمايشي، دوكلاس گروه گواه) انتخاب شد. روش تدريس جيگساو براي گروه آزمايشي و روش تدريس سنتي براي گروه كنترل به كار گرفته شد. معلوما تقبلي دانش آموزان در زمينه درس جغرافيا با استفاده از مقياس محقق ساخته پيشرفت تحصيلي مورد ارزيابي قرار گرفت. پيشرفت تحصيلي و يادداري دانش آموزان پس از اجراي روش هاي تدريس نيز با همين مقياس ارزيابي شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از روش تحليل كواريانسيك راهه و تي مستقل مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصل از اين پژوهش حاكي از تاثير معني دار روش تدريس جيگساو بر پيشرفت تحصيلي و يادداري دانش آموزان در درس جغرافيا در گروه آزمايشي است. اين نتيجه نشان دهنده برتري و كارآمد يروش تدريس جيگساو در مقابل روش تدريس سنتي است.

فاقد چكيده مي باشد