سنجش كيفيت محيط مسكوني در برنامه مسكن مهر براساس نشانگرهاي كيفيت زندگي (مورد پژوهش: مسكن مهر شهر جديد پرديس)

مسكن مهر آخرين برنامه تامين مسكن كشور است كه پس از گذشت چند سال از اجراي آن، ضرورت بررسي نتايج حاصله از اين تجربه به لحاظ ميزان موفقيت آن در ايجاد كيفيت ­زندگي در ساكنانش احساس مي­شود. ارزيابي كيفيت ­زندگي، ارزيابي جمع گسترده­اي از مولفه­هاي اجتماعي، كالبدي، اقتصادي و زيست­محيطي را در برمي­گيرد كه در مجموع كيفيت محيط موردنظر را در پاسخگويي نيازهاي بهره‌برداران بازگو مي­كند. اين مقاله داراي دو هدف مورد نظر است: هدف اول تعريف و تعيين نشانگرهاي مفهوم كيفيت زندگي در محيط‌هاي مسكوني و به دنبال آن طراحي و معرفي مدل تجربي براي سنجش ابعاد مختلف آن و هدف دوم، كاربست مدل تجربي در سنجش كيفيت زندگي در مسكن مهر مورد پژوهش. به اين منظور، نخست نشانگرهاي عيني كيفيت­زندگي محدوه مورد پژوهش با اصول و استانداردهاي شهرسازي سنجش شد كه مشكلاتي از قبيل نبود فعاليت­هاي مرتبط با رفاه­عمومي، گذران فراغت، امور خدماتي، تراكم جمعيتي بالا، دسترسي نازل به كاربري­هاي روزانه نظير كودكستان، تجاري روزانه و فضاي سبز تجهيز شده استخراج گرديد. سپس ارزيابي نشانگرهاي ذهني صورت پذيرفت كه نتايج حاصله از مجموع نشانگرهاي محاسباتي ذهني بيانگر رضايتمندي متوسط ساكنين مسكن مهر شهر جديد پرديس(5>05/3 > 1) از محيط مسكوني­شان است. از بين نشانگرهاي محاسباتي، پاسخدهندگان، از تسهيلات و ويژگي­هاي كالبدي واحد مسكوني، امنيت و بهداشت محيط محله مسكوني اظهار نارضايتي كردند. همچنين نشانگرهاي بهداشت محيط، امنيت و دسترسي به خدمات در مقياس محله مسكوني بالاترين و اقتصاد واحد مسكوني كمترين ميزان اهميت را از ديدگاه ساكنان داشتند.