بررسي تأثيركارورزي فكورانه در برنامه درسي تربيت معلم بر رشد شايستگي‌هاي دانشجو معلمان

هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير كارورزي فكورانه در برنامه درسي تربيت معلم بر رشد شايستگي‌هاي حرفه‌اي دانشجو معلمان است. روش پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي و در زمره طرح‌هاي پژوهشي شبه آزمايشي، از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه‌ي آماري شامل كليه‌ي دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگيان تهران است كه در سال تحصيلي 94-1393 براي اولين بار برنامه جديدكارورزي را گذرانده‌اند؛ روش نمونه‌گيري از نوع نمونه‌گيري در دسترس بود. حجم نمونه، 66 نفر بود كه درگروه آزمايش 34 نفر و در گروه كنترل 32 نفرشركت داشتند. ابزار سنجش پژوهش حاضر، پرسش‌نامه محقق ساخته بود. روايي آن مورد تاييد متخصصان دانشگاهي قرار گرفته و پايايي آن با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ 90 /. به دست آمد. داده‌هاي گردآوري شده در دو سطح آمار توصيفي و آمار استنباطي (آزمون t مستقل و t همبسته، كوواريانس) مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد ميزان شايستگي حرفه‌اي دانشجو معلماني كه با برنامه درسي كارورزي فكورانه آموزش ديدند نسبت به گروهي كه با روش سنتي كارورزي را آموزش ديدند؛ بيشتر بود. در مجموع مي‌توان نتيجه گرفت كه در توسعه شايستگي‌هاي دانشجو معلمان، حضور و عمل و بازانديشي بر عمل توسط دانشجو معلمان در كلاس درس، تعامل مدرسه و دانشگاه، حمايت استاد كارورزي و معلم راهنما، اهداف مشترك و هماهنگ مدرسه و دانشگاه، مسأله يابي، سمينار، كارگاه و پژوهش روايتي مؤثر است.