تأثير ابهام و تشابه ساختاري محرك بصري در خلاقيت طراحي دانشجويان طرح يك معماري

فرايند طراحي مداخلۀ مداوم در تصاوير با هدف دستيابي به ايده­ هاي خلاق است. اين موضوع باعث شده تا در آموزش معماري تصاوير به مثابۀ محرك بصري براي ارتقاي خلاقيت دانشجويان استفاده شوند. اين اتفاق نظر هست كه دانشجويان نبايد مستقيماً از محرك بصري براي ايدۀ طراحي استفاده كنند، در اين صورت دو ويژگي مي‌تواند مؤثر باشد، ابهام محرك و تشابه ساختاري آن با مسئلۀ طراحي. چرا كه اين دو ويژگي باعث مي‌شود تا نتوان برداشت سطحي از محرك بصري داشت. در اين مقاله اثر اين دو ويژگي در خلاقيت دانشجويان بررسي مي‌شود. مقايسۀ اين دو موضوع مشخص خواهد كرد كدام‌يك از آن‌ها در افزايش خلاقيت مؤثرتر است. بر اين مبنا در اين پژوهش محرك مبهم و واضح را دانشجويان تجربه مي‌كنند. آن‌ها همچنين تصاويري با تشابه ساختاري و نيز سطحي را تجربه مي‌كنند. براي بررسي تأثير هر نوع از محرك بصري بر خلاقيت دانشجويان از روش تحليل واريانس استفاده مي‌شود. خلاقيت طراحي آنان بر مبناي دو عامل «ابتكار» و «تحقق ­پذيري» سنجش مي‌شود. نتايج حاكي از آن است كه تشابه ساختاري تأثير چنداني در عامل ابتكار ندارد؛ اما ابهام تصوير در خلاقيت از طريق افزايش عامل ابتكار اثر مي‌گذارد. هيچ‌كدام از انواع محرك بصري در عامل تحقق­ پذيري مؤثر نيستند.