ارتباط آموزش معماري و رجحان فكري دانشجويان

با توجه به ماهيت باز و چندوجهي مسائل طراحي، دانشجوي معماري در موضع يك طراح بايد توانايي‌ انديشيدن به شيوه‌هاي عيني، ذهني، نقادانه، و خلاقانه را با هم جمع كند. بر اين اساس پرورش دانشجوياني با قدرت تفكر چندوجهي ضروري به نظر مي‌رسد. مبناي پژوهش پيش رو نظرية مرتبط با بخش‌هاي چهارگانة مغزيِ ند هرمان در خصوص «رجحان فكري» و بررسي شيوه‌هاي تفكر مرتبط با اين چهار ربع مغز است. در بستر آموزش معماري پژوهش‌هاي اندكي در اين زمينه صورت گرفته ‌است. مهم‌ترين دليل در ترجيح نظرية هرمان بر ديگر نظريه‌ها قابليت طبقه‌بندي افراد بر اساس اولويت‌هاي چندگانه است. برخلاف ديگر ابزار كه با آن‌ها بيشتر مواقع اشخاص بر اساس يك سبك ترجيحي طبقه‌بندي مي‌شوند. در پژوهش حاضر به صورت ميداني و با استفاده از عرضة پرسش‌نامة ساختارمند 120 سؤالي HBDI به 141 نفر از دانشجويان سال اول و آخر در مقطع كارشناسي رشتة معماري و شيميِ دانشگاه ETH زوريخ در كشور سوئيس داده‌ها جمع‌آوري شده ‌است. بنا بر يافته‌هاي پژوهش، دانشجويان پس از پايان آموزش در دورة كارشناسي رشتة معماري، انعطاف بيشتري در استفاده از شيوه‌هاي مختلف تفكر نسبت به دانشجويان رشتة شيمي نشان مي‌دهند. اين مسئله بيانگر تأثير آموزش معماري بر گسترش رجحان فكري در دانشجويان است كه با توجه به خصوصيت چندبعدي معماري و ارتباط آن با حوزه‌هاي مختلف دانش منطقي به نظر مي‌رسد. به نظر مي‌رسد كه آموزش معماري در بستر اين تحقيق دانشجويان را به سمت استفاده از تمام ظرفيت مغز هدايت مي‌كند، اما با توجه به اينكه عوامل مداخله‌گر متفاوتي نظير برنامه و شيوة آموزشي نيز در اين فرايند تأثيرگذار است، ميزان اين حركت به سمت تفكر تمام‌مغزي در دانشگاه‌هاي مختلف مي‌تواند متفاوت باشد. بر اين اساس تمركز بر شيوة آموزش، به منظور استفاده از سبك‌هاي متنوع تفكر و گرايش به تسلط تمام‌مغزي، موضوعي است كه توجه به آن منجر به افزايش كيفيت آموزش معماري مي‌شود.