بررسي رابطة بين ديد به بيرون اتاقها و پيكربندي فضاهاي اداري بر رضايتمندي كارمندان از مطلوبيت اين فضاها نمونة مورد مطالعه: ساختمان شهرداري منطقة 1 شهرداري تهران

از آنجايي كه كارمندان زمان زيادي از عمر كاري خود را در فضاهاي اداري سپري مي‌كنند، بررسي رابطة بين مؤلفه‌هاي طراحي محيطي (نظير ديد به بيرون) در فضاهاي اداري و رضايتمندي كارمندان مي‌تواند نقش مؤثري در ارتقاي رضايت شغلي و بازدهي كاري آن‌ها داشته باشد. هدف در اين تحقيق بررسي جوانب اثر‌ ديد به بيرون از طريق پنجره‌هاي ساختمان بر ميزان رضايتمندي كارمندان از فضاهاي اداري است. فرض پژوهشگران اين است كه افرادي كه مناسب‌ترين دسترسي به پنجره‌ها و بالاترين ميزان ديد به بيرون را دارند، بالاترين سطح رضايتمندي را از دلبازي محيط كاريشان ابراز مي‌كنند. اما ديده شده كه محل قرارگيري كارمندان نيز، بسته به اينكه در چه نقطه‌اي از ساختمان باشند، بر ميزان رضايتمندي ايشان از دلبازي و مطلوبيت محل كارشان اثرگذار است. در اين تحقيق با ارزيابي شاخص‌هاي ديد به درون و ديد به بيرون ذكرشده در ميان كارمندان مستقر در دو طبقه از ساختمان اداري شهرداري منطقة 1 تهران، سعي شده است نقش هر كدام از آن‌ها مشخص گردد. روش انجام تحقيق در اين مطالعه كمّي و ابزار گردآوري و تحليل اطلاعات پرسش‌نامه به همراه نرم‌افزار‌هاي SPSS و نرم‌افزار تخصصي نحو فضا يعني نرم‌افزار Depthmap خواهد بود. يافته‌هاي تحقيق نشان دادند در مواردي كه، علي‌رغم ديد به بيرون مناسب، موقعيت كارمندان از نظر شاخص‌هاي ديد به درون فضا در وضعيت بدي است، رضايت افراد به ميزان معناداري كاهش يافته و اثر مجاورت با پنجره يا موقعيت مناسب در ارتباط با ديد به بيرون در خصوص ايجاد مطلوبيت و حس دلبازي فضا كاهش يافته است. همچنين در اين تحقيق پيشنهاداتي براي در نظر گرفتن نقش ديد به درون فضا، حين طراحي و معماري بازشوها و ايجاد ديد به بيرون ساختمان‌هاي اداري، بيان خواهد شد.