بررسي عوامل مؤثر بر زمان رخداد نوروپاتي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

Strategies for the Promotion of the Position of Epidemiology in the Country by Iranian Epidemiological Association

مقدمه و اهداف: نوروپاتي ازجمله عوارض شايع ديابت است كه مي‌تواند سبب ناتواني حركتي در بيمار مبتلا به ديابت گردد. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين عوامل مؤثر بر زمان رخداد نوروپاتي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 با استفاده از مدل مخاطرات متناسب كاكس است. روش كار: در اين پژوهش، كليه بيماران (371 بيمار) مبتلا به ديابت نوع 2 و فاقد نوروپاتي كه از سال 1385 در كلينيك ديابت فريدون‌شهر اصفهان تشكيل پرونده داده بودند، وارد مطالعه و وضعيت ابتلا به نوروپاتي آن‌ها تا پايان سال 1394 به‌صورت مستمر پيگيري شد. كليه محاسبات با نرم‌افزار R (نسخه 3.2.3) و آزمون‌ها با در نظر گرفتن خطاي 05/0 انجام شد. يافته‌ها: در پايان دوره 10 ساله مطالعه، بروز تجمعي و شيوع نوروپاتي به ترتيب 30/7% و 41/6% برآورد شد. با روش ناپارامتري كاپلان ماير، ميانگين زمان تشخيص نوروپاتي 5±76/6 ماه پس از اولين تشخيص ديابت بود (8±83/8 ماه در مردان و 6±72/7 ماه در زنان). طبق مدل نيمه پارامتري رگرسيون كاكس، نرخ بقاي بدون بيماري (Disease-Free Survival) يك‌ساله، دوساله، پنج‌ساله و هشت‌ساله به ترتيب 0/867، 0/819، 0/647 و 0/527 بود و متغيرهاي سابقه ديابت در فاميل درجه‌يك، جنسيت، HbA1c و مدت‌زمان ابتلاي به ديابت، مي‌توانند به‌عنوان عوامل مؤثر بر «زمان» رخداد نوروپاتي شناخته شوند (0/05>P). نتيجه‌گيري: كنترل قند خون و ارزيابي مرتب پاها در بيماران با زمان ابتلاي ديابت طولاني‌تر به‌ويژه زنان داراي سابقه خانوادگي ديابت، ميزان بروز و سرعت پيشرفت نوروپاتي را كاهش داده و كيفيت زندگي بيماران را بهبود مي‌بخشد.

Abstract: (7912 Views) Background and objective: Epidemiology is a tool and a field of Medical sciences which provides evidences necessary to make scientific decisions. This study aimed to identify strategies for the promotion of the epidemiology by Iranian Epidemiological Association (IrEA) so that people graduated in this field would become able to play an effective and positive role in different parts of the country. Methods: This study was conducted in 2015. The views and opinions of the members of IrEA were collected by email. The views of the members were classified using qualitative methods. Results: The results of this study helped to identify some of the strategies for the promotion of the position of epidemiology in Iran health system by the members of IrEA. Conclusion: IrEA can play a more effective role in the promotion of this field of study in the health system. Effective communication with the members, holding group meetings, advocacy and negotiation, reporting the activities of the association continuously, identifying national problems and seeking solutions are some of the strategies that can help to enhance the role of the community and promote the position of epidemiologists in Iran.