تأثير اعتماد سازماني بر رضايت شغلي كاركنان با توجه به نقش تسهيم دانش

سازمان‌ها براي دست‌يابي به موفقيت نيازمند كاركناني هستند كه دانش و تجربيات خود را با ديگر افراد به اشتراك گذاشته و از انجام وظايف خود رضايت دارند. اعتماد در سازمان‌ها از مهم‌ترين عواملي است كه در تمايل افراد به تسهيم دانش و افزايش رضايت شغلي كاركنان نقش دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير اعتماد سازماني بر رضايت شغلي كاركنان با توجه به نقش تسهيم دانش است. جامعه آماري شامل كاركنان دانشگاه‌هاي شهر ايلام است. حجم نمونه به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي نسبي و با استفاده از فرمول كوكران تعداد 234 نفر به‌دست آمد. براي سنجش متغيرهاي پژوهش از پرسش‌نامه‌هاي معتبر اعتماد سازماني برگرفته از پژوهش دانايي‌فرد و همكاران (2010)، تسهيم دانش فونگ و چوي (2009) و پرسش‌نامه رضايت شغلي مينه سوتا استفاده شده است. روايي محتوايي با استفاده از نظر خبرگان و اساتيد و پايايي آن نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ (براي اعتماد 85/0، تسهيم‌دانش 88/0 و رضايت شغلي 93/0 ) بررسي شد. نتايج نشان داد كه مدل پژوهش داراي برازش مناسبي است و اعتماد سازماني بر رضايت شغلي كاركنان و تسهيم دانش بر رضايت شغلي كاركنان تأثير دارد. هم‌چنين اعتماد سازماني از طريق تسهيم دانش تأثيري بيشتر بر رضايت شغلي كاركنان نسبت به اثر مستقيم آن دارد. افزايش رضايت شغلي كاركنان در دانشگاه‌ها به اعتمادسازي و تسهيم دانش و تجربيات كاركنان با يكديگر بستگي دارد.