تبيين و نقد چيستي فضيلت از منظر ليندا زاگزبسكي

زاگزبسكي به مثابه فيلسوف اخلاق و معرفت‌شناس فضيلت‌ محور در صدد است تا ديدگاهش را درباره‌ي فضيلت تبارشناسي كند. او با تأكيد بر نقش انگيزه در فضيلت ديدگاهش را عامل مبنا مي‌داند. در نزد زاگزبسكي، فضيلت داراي ارزش ذاتي است. او با اشاره به تفاوت فضيلت با توانايي طبيعي و مهارتْ آن را در دو قلمرو اخلاق و معرفت‌شناسيْ كمال و مزيت پايدار نفس مي‌داند و بر دو مؤلفه‌ي انگيزه و موفقيت مبتني مي‌كند. مقاله‌ي پيش‌ رو كوشيده ‌است مؤلفه‌هاي مورد نظر زاگزبسكي را ارزيابي كند. از نتايج اين تحقيق آن است كه فضايل مشتمل بر انگيزه‌اند؛ اما از نقش هدايت‌گرانه‌ي مورد نظر زاگزبسكي‌ برخوردار نيستند؛ البته بايد ديگر مؤلفه‌ي موفقيت را پذيرفت؛ زيرا نمي‌توان فضيلت مند بود، اما به هدف فضيلت به‌طور غالب نائل نشد. بر خلاف ديدگاه زاگزبسكي، نمي‌توان فضيلت را به لحاظ مفهومي جدا از مهارت‌هاي هم‌پيوند با فضيلت دانست؛ زيرا جنبه‌ي مهارت دست‌كم در فضيلت عقلي بيشتر از بُعد انگيزشي داراي اهميت است؛ به‌‌ طوري كه ارسطو تكنيك را از اقسام فضايل عقلاني مي‌داند. به‌علاوه، فضايل تنها اكتسابي نيستند؛ زيرا در تاريخ مفهوم فضيلت، برخي توانايي‌هاي طبيعي فضيلت محسوب شده‌اند.

فاقد چكيده مي باشد