اثربخشي درمان شناختي-رفتاري بر خودكارآمدي و تاب آوري معتادان مراجعه كننده به كمپ هاي ترك اعتياد بهشهر

Effectiveness of Cognitive-behavioral Therapy in Self-efficacy and Resilience among Addicts Referring to Behshahr Addiction Treatment Camps

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان شناختي-رفتاري بر خودكارآمدي و تاب ­آوري معتادان مراجعه كننده به كمپ ­هاي ترك اعتياد بهشهرانجام شد. روش: با توجه به هدف و ماهيت تحقيق، مطالعه حاضر از نظر ساختار پژوهشي شبه ­آزمايشي (طرح پيش ­آزمون، پس­ آزمون با گروه گواه) بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل معتادان مراجعه كننده به كمپ ­هاي ترك اعتياد بهشهر در سال 1396 بود. بدين منظور با استفاده از روش نمونه­ گيري در دسترس از بين جامعه آماري تعداد 30 نفر انتخاب شدند. نمونه ­ها به تعداد 15 نفر براي گروه آزمايش و تعداد 15 نفر براي گروه گواه به صورت تصادفي ساده جايگزين شدند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسش­ نامه تاب­ آوري كانر و ديويدسون (2003) و مقياس خودكارآمدي شرر (1982) بود. مداخله شامل نه جلسه درماني بود كه به وسيله درمانگر اجرا شد. هر جلسه 90 دقيقه و فاصله زماني بين جلسات يك هفته به طول ­انجاميد. پس از پايان جلسات گروه­ درماني، هر دو گروه ارزيابي شدند. يافته­ ها: نتايج نشان داد، تفاوت معناداري در تركيب خطي نمرات خودكارآمدي و تاب­ آوري با توجه به گروه وجود دارد. مجذور اتا نيز نشان داد كه 64 درصد از واريانس متغير وابسته توسط متغير گروه‌بندي (آزمايش و گواه) تعيين مي‌شود. نتيجه­ گيري: براساس نتايج مي ­توان گفت: درمان شناختي-رفتاري منجر به افزايش خودكارآمدي وتاب ­آوري معتادان مراجعه كننده به كمپ­ هاي ترك اعتياد بهشهر شده است

Objective: The aim of this study was to determine the effectiveness of cognitive-behavioral therapy in self-efficacy and resilience among the addicts presenting to addiction treatment camps in Behshahr city. Method: According to the purpose and nature of the research, the present study employed a quasi-experimental design (pre-test, post-test with a control group). The statistical population of the present study included all the addicts presenting to addiction treatment camps in Behshahr city in 2017. To this end, 30 participants were selected using the convenience sampling method. The sample units were randomly assigned to an experimental group and a control group (n = 15). The data gathering tools in this research included Connor-Davidson Resilience Scale (CD-RISC) (2003) and Sherer General Self-Efficacy Scale (1982). The intervention included nine therapy sessions that were performed by a therapist. Each session lasted 90 minutes on a weekly basis. After the end of the therapy sessions, both groups were evaluated. Results: The results of this study showed that there is a significant difference between the two groups in the linear composition of self-efficacy and resiliency scores. ETA squared also showed that 64% of the variance of the dependent variable is accounted for by the grouping variable (experimental and control groups). Conclusion: Based on the research findings, cognitive-behavioral therapy has led to an increase in the self-efficacy and resiliency among the addicts presenting to addiction treatment camps in Behshahr city