ارتباط ميان‌رشته‌اي علم و الاهيات: مشكل معرفت‌شناختي و راه‌حل پسامبناگرايي

در دورة مدرن با مطرح شدن علم به عنوان چارچوب فكري مسلط، الاهيات مسيحي شيوه‌هاي مختلفي را براي حفظ جايگاه خود به كار برده است. امروزه براي بررسي تعامل علم و الاهيات مسيحي، به جاي بحث‌هاي روش‌شناختي به چارچوب معرفت‌شناختي توجه مي‌شود. در تأملات و نظريه‌پردازي‌هاي علمي و الاهيات مسيحي، به طور كلي دو چارچوب عمدة معرفت‌شناختي وجود داشته است: مبناگرايي و نامبناگرايي. در مبناگرايي، امكان به دست آوردن صدقي جهان‌شمول و رها از بافت فرض مي‌شود. از سوي ديگر، نامبناگرايان، دانش انسان را پديدة اجتماعي در حال تكاملي به تصوير مي‌كشند كه از طريق معاني در شبكه‌اي از باورها شكل مي‌گيرد. در اين مقاله استدلال مي‌شود كه الاهيات در چارچوب مبناگرا در خصوص نقد ميان‌رشته‌اي علم پاسخ‌گو نيست و طبق نامبناگرايي، وفاداري به آموزه‌هاي سنتي را از دست مي‌دهد. سپس پسامبناگرايي يكي از مهم‌ترين راه‌حل‌ها براي اين مسئله معرفي مي‌شود كه از جمله فان هيوستين، الاهي‌دان مسيحي، در آثار خود به آن مي‌پردازد. دل‌مشغولي اين مقاله بررسي اين مسئله است كه رويكرد پسامبناگرا چه خصوصياتي دارد و چگونه/آيا با انتخاب راهي ميان دو ديدگاه پيشين، از مشكلات آنها اجتناب مي‌كند.

Cognition of Existence and Being has long been the main and everlasting concern of man. Mythological Ontology is an example of man's endeavors in this field, which has had an immanent effect on the emergence and development of his thoughts and actions. By the virtue of some uncontestable principles in mythology, the spiritualization of universe and secularization of heaven are attempted in order to formulate an ontological system. The conformity and identity of universe and heaven, presence and expression of gods as the Holiness factors and the world's reality, liveliness of the world, human relation with other beings, lack of clear distinction between subjective (mind) and objective (universe), existence of inheretn relation between man and universe by partnership of them in the numinous, living according to gods behavioral patterns and recreation of gods actions by repeating them in rituals are amongst the fundamentals of mythological ontology and it's supposed behaviors. In that regard, man and universe have divine provenances and are places of presence and manifestation of the Holy (the numinous). In Mythology, they are sacred and thus have reality. Reality is the sacred and the profane is the non-existence.