اثربخشي آموزش سبك زندگي به شيوه گروهي بر كاهش مشكلات روان‌ شناختي و افزايش اميدواري بيماران تحت درمان نگهدارنده متادون شهركامياران

Effectiveness of Group Lifestyle Classroom in Reduction of Psychological Difficulties and Increase of Hope in Methadone Maintenance Patients in Kamyaran City

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعيين ميزان اثربخشي آموزش سبك زندگي به شيوه گروهي بر كاهش مشكلات روان شناختي و افزايش اميدواري بيماران تحت درمان نگهدارنده با متادون مي باشد. روش: طرح پژوهشي نيمه آزمايشي با استفاده از طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش حاضر را همه مردان معتاد تحت درمان نگهدارنده با متادون مراكز درمان سوءمصرف موادمخدر شهر كامياران در سال 1395 تشكيل دادند. با استفاده از نمونه گيري در دسترس تعداد 30 نفراز بيماران مرد مركز درمان سوءمصرف مواد سايبان مهر كامياران به عنوان نمونه انتخاب و به شيوه تصادفي در دو گروه 15 نفره آزمايش و گواه گماشته شدند. براي گروه آزمايش روش مداخله اي آموزش تغيير سبك زندگي به شيوه گروهي در10 جلسه اجرا شد و گروه گواه هيچ گونه مداخله اي دريافت نكرد. در هر دو گروه پرسش نامه هاي سلامت رواني و اميدواري ميلر اجرا شد. يافته ها: نتايج تحليل كواريانس نشان داد ميانگين مولفه هاي سلامت عمومي در گروه آزمايش كاهش و ميانگين اميداوري افزايش يافت. نتيجه گيري: آموزش سبك زندگي به شيوه گروهي در مشكلات روان شناختي و افزايش اميدواري بيماران تحت درمان نگهدارنده متادون موثر است

Objective: The aim of this study was to determine the effectiveness of group lifestyle training in the reduction of psychological difficulties and increase of hope among the patients undergoing methadone maintenance therapy. Method: A semi-experimental research design along with pre-test/post-test and control group was employed for the conduct of this study. The statistical population of this study consisted of all addicted men treated with methadone in drug addiction treatment centers in Kamyaran city in 2016. The number of 30 male patients was selected as the participants through convenience sampling method. Then, they were randomly assigned to two 15-person groups. The experimental group received 10 group sessions of the interventional method of lifestyle change training and the control group did not receive any intervention. In both groups, Psychological Health Scale and Miller Hope Scale were used for data collection. Results: The results of covariance analysis showed that general health components decreased in the experimental group decreased while the means score of hope increased in them. Conclusion: Lifestyle training is effective in the reduction of psychological difficulties and the increase of hope among patients undergoing methadone maintenance therapy.