اثربخشي آموزش تنظيم هيجان مبتني بر مدل گراس بر كاهش ولع و افسردگي پس از ترك در افراد وابسته به متامفتامين

هدف: افراد داراي وابستگي مصرف مواد محرك با عدم شناخت صحيح از عواطف و احساسات خويش در به كار بردن درست هيجان ها مشكل دارند و اين مشكلات در تنظيم هيجان ها منجر به مصرف مواد مي شوند. هدف اين پژوهش، تعيين اثربخشي آموزش تنظيم هيجان مبتني بر مدل گراس بر كاهش ولع و افسردگي پس از ترك در افراد وابسته به متامفتامين بود. روش: روش پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري افراد وابسته به متامفتامين مراجعه كننده به كلينيك ترك اعتياد اميد پويا در شهر تهران در سال 1395 بود. به روش نمونه گيري در دسترس 30 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفي 15 نفر درگروه آزمايش و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. گروه آزمايش، آموزش تنظيم هيجان مبتني بر مدل گراس را دريافت كردند و گروه گواه آموزش دريافت نكردند. داده ها با استفاده از پرسش نامه هاي سنجش ولع مصرف لحظه اي، و افسردگي (لاويبوند، 1995) به دست آمد. يافته ها: نتايج نشان داد كه آموزش تنظيم هيجاني مبتني بر مدل گراس بر كاهش ولع و افسردگي پس از ترك افراد وابسته به متامفتامين موثر است (0.01>p). نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش مي توان گفت دشواري در تنظيم هيجان ها يكي از مشكلات افراد وابسته به متامفتامين است و آموزش نحوه ابراز و مديريت هيجانات به اين افراد مي تواند در كاهش ولع و افسردگي پس از ترك مواد موثر واقع شود.