اثرات خانه هاي دوم بر مناطق روستا ـ شهري مورد: منطقه شهري فيرروق در شهرستان خوي

رشد و گسترش گردشگري از جمله پديده‌هاي مهم اواخر قرن بيستم بوده كه با سرعت در عصر حاضر نيز ادامه دارد. نواحي روستايي و كوهستاني مهم‌ترين عرصه‌هايي هستند كه در زمينه گردشگري و فعاليت‌هاي وابسته به آن به‌شدت مورد بهره‌برداري قرارگرفته و با تحولات مستمر در زمينه كاربري اراضي و پيامدهاي حاصل از آن مواجه شده‌اند. در تحقيق حاضر سعي شده به اين سؤال اساسي پاسخ داده شود كه آيا گسترش گردشگري خانه‌هاي دوم در ابعاد زيست‌محيطي، اقتصادي، اجتماعي و كالبدي در منطقه شهري فيرروق تأثيري داشته است؟ ازآنجايي‌كه پديده گردشگري و به‌ويژه گردشگري خانه‌هاي دوم در اثر ارتباط دو جامعه شهري و روستايي شكل مي­گيرد، تأثيرات اين پديده به‌صورت طيف در اين دو گروه قابل‌بررسي است. روش تحقيق در پژوهش حاضر تركيبي از روش­هاي كمي و كيفي بوده و داده‌هاي موردنياز از طريق روش‌هاي اسناد، و ميداني گردآوري‌ شده است. ابزار گردآوري داده­هاي ميداني تركيبي از پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده بوده است. جامعه آماري شامل 2500خانوار ساكن در منطقه شهري فيرروق از توابع شهرستان خوي، استان آذربايجان غربي بوده كه بر اساس فرمول كوكران 337 خانوار به‌عنوان حجم نمونه انتخاب‌شده و به همين تعداد پرسشنامه در بين خانوار توزيع شده است. نتايج نشان داد گردشگري خانه‌هاي دوم در حوزه اقتصادي بر وضعيت درآمد و پس‌انداز، در حوزه اجتماعي فرهنگي سبب رشد و بلوغ فرهنگي و در زمينه زيست‌محيطي و كالبدي سبب تغيير در ساختار سكونتگاهي و تغيير در بافت و چهره طبيعي منطقه شده است.