نقش رواداري مذهبي در شكوفايي فرهنگ و تمدن اسلامي در قرن چهارم

رواداري عامل پويايي، بالندگي و رشد انديشه هاي مختلف است و باعث بالا بردن ظرفيت پذيرش و تحمل عقايد مختلف جامعه در معرض تضارب آرا مي‌شود. رواداري مذهبي و شكيبايي در برابر اديان و مذاهب مختلف، جامعه را به سمت پويايي و نشاط علمي پيش ميبرد. در قرن چهارم هجري، كه به عصر شكوفايي فرهنگي و تمدني اسلام و يا به تعبيري رنسانس اسلامي مشهور است، رواداري مذهبي يكي از موارد برجسته است. در سايه رواداري مذهبي و دوري از تعصب است كه انديشه‌هاي مختلف و گاهي متضاد اجازه ظهور پيدا مي‌كنند و زمينه شكوفايي فرهنگ و تمدن اسلامي فراهم مي‌شود. در اين مقاله، پس از اشاره به معناي رواداري، و پيشينه آن در فرهنگ و تمدن اسلامي، ابعاد رواداري مذهبي و تأثير آن در گسترش تمدن، فرهنگ و علوم اسلامي بررسي خواهد شد.

Tolerance is the reason for mobility, development and growth of different ideas and causes to enhance capacity of acceptance and toleration of different opinions confronting various views. Religious tolerance and forbearance toward different religions and denominations advance community to dynamism and scientific vitality. In the fourth century of Hegira, being well known to Islamic Renaissance, religious tolerance is one of the highlights. It is because of tolerance that different ideas can emerge and Islamic culture and civilization develop. In the paper, first it is refered to the meaning of tolerance and its history in Islamic culture and civilization, then dimensions of religious tolerance and its impact on the the development of civilization, culture and Islamic Studies have been studied.