مقايسه اثربخشي گروه درماني شناختي– رفتاري و ذهن‌ آگاهي مبتني بر شناخت بر كاهش ولع مصرف در معتادان افيوني

Comparison of the Effectiveness of Group Cognitive-behavioral Therapy and Mindfulness-based Cognitive Therapy in the Reduction Craving in Opiate Addicts

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي گروه درماني شناختي - رفتاري و ذهن آگاهي مبتني بر شناخت بر كاهش ولع مصرف در معتادان در حال ترك افيوني صورت گرفت. روش: روش اين پژوهش شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل افراد وابسته به مواد افيوني مراجعه كننده به مركز ترك اعتياد وابسته به شبكه بهداشت و درمان شهرستان سرپل ذهاب در نيمه اول سال 1396 بود. به روش نمونه گيري در دسترس تعداد 36 نفر با تشخيص وابستگي به مواد افيوني بر پايه ي معيارهاي راهنماي تشخيصي و آماري نسخه پنجم، از افرادي كه داوطلب دريافت خدمات درماني و واجد معيارهاي ورود بودند انتخاب شدند. به صورت تصادفي (12 نفر گروه آزمايش اول، 12 نفر گروه آزمايش دوم و 12 نفر گروه گواه) تخصيص داده شدند. از مصاحبه ي باليني ساختاريافته dsm-5 نسخه ي باليني (scid-5)، مصاحبه ي باليني ساختاريافته dsm-5 نسخه ي باليني (scid-5-pd) و پرسش نامه سنجش ولع هروئين براي جمع آوري داده ها استفاده شد. روش درمان ذهن آگاهي مبتني بر شناخت در 8 جلسه 2 ساعته و روش درمان شناختي - رفتاري در 12 جلسه 90 دقيقه اي در گروه هاي آزمايش اجرا شد. يافته ها: نتايج نشان داد بين اثربخشي گروه درماني شناختي - رفتاري و ذهن آگاهي مبتني بر شناخت در كاهش ولع مصرف (به جز مولفه ي عدم كنترل بر مصرف) در معتادان افيوني تفاوت وجود ندارد، اما در مقايسه با گروه گواه اين تفاوت معنادار است. نتيجه گيري: گروه درماني شناختي - رفتاري و ذهن آگاهي مبتني بر شناخت از روش هاي درماني تاثير گذار بر كاهش ولع مصرف در معتادان افيوني مي باشد

Objective: The aim of this study was to compare the effectiveness of group cognitive-behavioral therapy and mindfulness-based cognitive therapy in reducing craving among opiate addicts. Method: A quasi-experimental research design along with pre-test/post-test and control group was employed for the conduct of this study. The statistical population of this study included the opiate dependent individuals who had presented to the addiction treatment center affiliated to the Healthcare Network of Sarpol-e Zahab city in the first half of 2017. The number of 36 participants diagnosed with opioid dependence-based on the diagnostic and statistical guidance criteria (the fifth version) was selected via convenience sampling method out of the population volunteered for receiving health care services and qualified with the entry criteria of the study. At random, 12 patients were assigned to the first experimental group, 12 ones were assigned to the second experimental group, and 12 ones were placed in the control group. Structured Clinical Interview for DSM-5 Axis I Disorders (SCID-5), Structured Clinical Interview for DSM-5(R) Personality Disorders, and Heroin Craving Questionnaire constituted the data collection tools in this study. The experimental groups received eight two-hour sessions of mindfulness-based cognitive therapy and twelve 90-minute sessions of group cognitive-behavioral therapy. Results: The results of this study showed that there is no significant difference between the effectiveness of group cognitive-behavioral therapy and mindfulness-based cognitive therapy in decreasing craving (except for the component of no control over consumption) in opiate addicts. However, there is a significant difference in this regard between the experimental groups and the control group. Conclusion: Group cognitive-behavioral therapy and mindfulness-based cognitive therapy are effective treatments for decreasing craving in opiate addicts.