شناسايي راهكارهاي توسعه روستايي با استفاده از چارچوب مشاركتي SOAR مورد: روستاي ميغان

توسعه روستايي به معناي ارتقاي سطح رفاه و معيشت روستاييان، همواره دغدغه­ انديشمندان و سياست‌گذاران توسعه بوده و هست. در اين رابطه تاكنون رهيافت‌هاي بسياري از طرف انديشمندان به‌منظور افزايش سطح زندگي و رفاه روستاييان مطرح‌ گرديده است. در رهيافت‌هاي بالا به پايين فرض بر اين است كه سياست‌هاي توسعه‌اي نوين به علت پيروي از عقلانيت مدرن مطمئناً موردپذيرش جوامع روستايي خواهد بود. ولي در عمل اين رهيافت‌ها به علت عدم انطباق با نيازها و اولويت‌هاي اجتماعي–فرهنگي روستاييان و درگير نكردن ذي‌نفعان، همواره با شكست نسبي همراه بوده است. ازاين‌روي در اين پژوهش با بهره‌گيري از چارچوب مشاركتي و مثبت انديش SOAR سعي شد با درگير نمودن ذي‌نفعان قابليت‌ها، ظرفيت‌ها و راهكارهاي توسعه در روستاي ميغان شناسايي شود.روش پژوهش حاضر، كيفي و هدف آن كاربردي است. گردآوري اطلاعات از طريق برگزاري جلسات گروه‌هاي بحث از سه گروه هفت‌نفره ذي‌نفع كليدي روستا (مديران؛ نخبگان، اهالي) كه از طريق ماتريس علاقه- قدرت انتخاب‌شده‌اند، به‌دست‌آمده است. درنهايت ذي‌نفعان به همراه مديران گروه‌ها كه به‌عنوان تسهيلگر فعاليت داشتند، در چهار مرحله به بررسي قوت‌ها، فرصت‌هاي پيش رو، آرمان‌ها و نتايجي كه باعث توسعه روستا مي‌گردد، پرداخته‌اند. درنهايت ذي‌نفعان نتايجي مانند مشاركت در ايجاد سردخانه جهت نگهداري محصولات كشاورزي، مشاركت و همكاري در تأسيس شركت‌هاي تعاوني متنوع در روستا، برپا شدن بازارهاي هفتگي، ايجاد ساز كارهايي جهت تبديل‌شدن به مركز بخش در سال‌هاي آتي، ايجاد كارخانه جات محلي فراورده‌هاي دامي با توجه به قابليت‌هاي منطقه در توليد شير، برگزاري مراسم‌هاي مذهبي عاشورا باشكوه، جذب گردشگر مذهبي- فرهنگي، تشكيل كارگروه اتاق فكر در روستا، ايجاد ساز كارهايي جهت خدمات‌دهي به روستاهاي پايين‌دستي و درنهايت مدرن نمودن دامداري‌هاي موجود را به‌عنوان راهكارهاي اجرايي توسعه روستا شناسايي نمودند.