تحليل مشكلات و محدوديت‌هاي دامداران عشاير مورد: روستاي توچال شهرستان پاكدشت در استان تهران

دامداري سهم مهمي در توسعه روستايي و كشاورزي ايفا مي‌نمايد. اين بخش، توليدكننده غذا، ارتقاءدهنده سطح توليدات زراعي و فراهم‌كننده خدمات و كالاهاي اقتصادي مازاد و درآمد نقدي است. معمولاً دام به عنوان منبع اصلي تأمين سرمايه خانوارهاي كشاورزي به حساب مي‌آيد. بنابراين توجه به عشاير توجه به توليد، ايجاد اشتغال و پايداري زندگي سالم است. مرتع در زندگي عشاير داراي اهميت حياتي است كه مي‌بايست ضمن افزايش ظرفيت مراتع، تناسب ميان مرتع و دام، به نحو مطلوبي حفظ شود. توجه به حل مسائل و مشكلات دامداران عشاير بسيار حائز اهميت است؛ چراكه اگر دامداران به دليل مشكلات عديدهاي مانند گراني نهادههاي توليد و علوفههاي دامي از ادامه كار در اين زمينه باز بمانند، زندگي روزمره همه اقشار جامعه با مشكلات بزرگ روبهرو ميشود. در اين تحقيق در صدد برآمده است تا با بهره­گيري از پارادايم كيفي و نظريه بنياني، به مطالعه مشكلات و محدوديت­هاي دامداراي عشايري در روستاي توچال شهرستان پاكدشت بپردازد. براي گردآوري اطلاعات از مصاحبه عميق، مشاهده مستقيم، ياداشت برداري، تهيه عكس و فيلم، اسناد و مدارك كتابخانه­اي و اينترنتي استفاده شده است. نتايج نشان داد كه مشكلات و محدوديت­هاي دامداران عشاير با استفاده از نظريه بنياني در روستاي توچال عبارت­اند از موانع زيرساختي- نهادي، موانع مديريت خانوادگي، موانع اقتصادي- مالي، محدوديت­هاي ناشي از موقعيت اكولوژيكي- محيطي و زراعي، موانع حمايتي- پشتيباني، موانع آموزشي- مهارتي، كمبود امكانات زيربنايي و رفاهي. مطابق بررسي به عنوان يك مبناي كلي روستاييان و عشاير نقش اساسي و مهمي در تحقق اقتصاد مقاومتي، حفظ استقلال اقتصادي كشور و رونق اقتصادي دارند، و رسيدگي به مسائل و مشكلات روستاييان و عشاير و بر طرف شدن مشكلات و محدوديت‌هاي آنان نقش مهمي در رشد توليد و توسعه اقتصادي كشور دارد.