تحليل موانع توسعه كارآفريني زنان در نواحي روستايي مورد: روستاهاي شهرستان چرداول

هدف از پژوهش حاضر، شناسايي موانع توسعه كارآفريني زنان روستايي بوده كه به صورت موردي در ميان زنان روستايي شهرستان چرداول انجام شده است. جامعه آماري پژوهش را كليه زنان واقع در 128 روستاي شهرستان چرداول تشكيل مي­دهد كه با استفاده از فرمول كوكران، 262 نفر از آنان (واقع در 19 روستا) به­عنوان نمونه، مورد مطالعه قرار گرفته ­اند. ابزار اصلي پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بوده كه روايي آن توسط اساتيد دانشگاهي و كارشناسان مربوطه تأييد گرديد. براي بررسي پايايي ابزار تحقيق، يك مطالعه پيش ­آهنگي در روستاي بدرآباد با استفاد از 30 پرسشنامه ترتيب داده شد كه پايايي ابزار تحقيق با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ، 0/807 به­دست آمد و نشانگر قابليت اطمينان ابزار تحقيق است. جهت تجزيه و تحليل داده ­ها از آمار توصيفي و تكنيك تحليل عاملي اكتشافي استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشان داد در بين 43 متغير مورد بررسي، به ترتيب سه متغير "نداشتن پشتوانه مالي و پس­انداز كافي"، "نداشتن وثيقه و ضامن براي استفاده از اعتبارات دولتي" و "پايين بودن سطح ريسك جهت فعاليت­هاي كارآفرينانه" با ضريب تغييرات 0/181، 0/194 و 0/220، از نظر زنان روستايي شهرستان چرداول مهم­ترين موانع توسعه كارآفريني بوده است. همچنين، تحليل عامل اكتشافي، هشت مانع اصلي را به­عنوان مهم­ترين موانع توسعه كارافريني در محدوده مورد مطالعه شناسايي كرد كه به ترتيب اهميت عباتند از: عامل اقتصادي (14/159)، عامل اجتماعي ـ فرهنگي (10/606)، عامل آموزشي ـ ترويجي (9/599)، عامل فردي و رفتاري (6/542)، عامل زيرساختي (5/668)، عامل سياست­ گذاري (5/075)، عامل فني ـ مديرتي (4/478) و عامل محيطي (4/374). عوامل مذكور در مجموع 60/5 درصد از كل واريانس موانع توسعه كارآفريني زنان روستايي شهرستان چرداول را تبيين نموده است.