جايگاه تفكر انتقادي در اسناد بالادستي آموزش و پرورش ايران

هدف مقاله حاضر، بررسي جايگاه تفكر انتقادي در اسناد بالادستي آموزش و پرورش ايران است. به همين منظور در اين پژوهش كه نوعي مطالعه ارزشيابي است از فعاليت تحليل محتوا استفاده شده است و به دليل اينكه محقق خود شخصا به مطالعه و جستجوي ملاك ها و شاخص ها مي پردازد از روش توصيفي بهره گرفته شده است.در پژوهش ، ابتدا با بررسي ادبيات و پيشينه موضوع ،مولفه هاي مشترك تفكر انتقادي از ديدگاه نظريه پردازان و پژوهشگران مختلف مشخص گرديد ، در اين قسمت از طبقه بندي تجديد نظر شده بلوم به عنوان نظريه غالب بهره گرفته شد و سه طبقه آخر آن يعني تجزيه و تحليل، ارزشيابي و تركيب (آفريدن) به عنوان مولفه هاي مشترك جهت بررسي انتخاب گرديد. روايي مولفه هاي انتخاب شده توسط سه تن از متخصصين رشته مورد تاييد قرار گرفت .ضريب پايايي كه با روش بازآزمايي انجام شد در اين پژوهش برابر 96 % است.از بين جامعه پژوهش ، سند برنامه درسي ملي بصورت نمونه گيري هدفمند به عنوان نمونه انتخاب گرديد .يافته هاي حاصل از پژوهش نشان مي دهد كه بطور كلي در متن و محتواي سند برنامه درسي ملي توجه به مولفه هاي تفكر انتقادي يكسان نبوده و توجه و تاكيد به مولفه تركيب(آفريدن ) با 43 % نسبت به ساير مولفه ها بيشتر است و مولفه ارزشيابي با 38 % در درجه دوم و مولفه تجزيه و تحليل با 19 % در درجه سوم ميزان توجه و تاكيد قرار دارد.