عنوان مقاله :
ارتباط تنيدگي اخلاقي و قاطعيت در كاركنان پرستاري
عنوان به زبان ديگر :
The Relation between Moral Distress and Assertiveness among Nursing Personnel
پديد آورندگان :
مرداني حموله، مرجان دانشگاه علوم پزشكي ايران - گروه روانپرستاري , ايرانشاهي، معصومه دانشگاه علوم پزشكي ايران، تهران، ايران , سيدفاطمي، نعيمه دانشگاه علوم پزشكي ايران - مركز تحقيقات مراقبتهاي پرستاري - گروه روانپرستاري , حقاني، حميد دانشگاه علوم پزشكي ايران - گروه آمار، تهران، ايران
كليدواژه :
اخلاق پرستاري , تنيدگي اخلاقي , قاطعيت , پرستار
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: تنيدگي اخلاقي، يكپارچگي حرفه پرستاري و كيفيت مراقبت از بيمار را تهديد مينمايد. از طرفي، داشتن مهارت قاطعيت به پرستاران در جهت عملكرد بهتر آنان ياري ميرساند و پرستاران با قاطعيت بالاتر، قادرند مراقبتهاي پرستاري را با كيفيت بالاتري انجام دهند. هدف اين مطالعه، تعيين ارتباط تنيدگي اخلاقي و قاطعيت در كاركنان پرستاري بود.
مواد و روشها: در اين مطالعه توصيفي و همبستگي، نمونهها، 200نفر از كاركنان پرستاري در دو بيمارستان دولتي شهر ملاير بودند كه به روش نمونهگيري در دسترس در سال 1395 انتخاب شدند. دادهها با استفاده از فرم مشخصات جمعيتشناختي و ابزارهاي قاطعيت Gambrill و Richey (1975 م.) و تنيدگي اخلاقي Corley و همكاران (2001 م.) گردآوري شدند، سپس دادهها با بهرهگيري از آمار توصيفي و استنباطي تحليل شد.
ملاحظات اخلاقي: از شركتكنندگان در مطالعه، رضايت كتبي اخذ شد. درباره محرمانگي اطلاعات به دستآمده، براي آنان توضيح داده شد و به آنان گفته شد كه هر وقت بخواهند ميتوانند، از شركت در مطالعه انصراف دهند.
يافتهها: نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد، بين تنيدگي اخلاقي و قاطعيت در كاركنان پرستاري، همبستگي مثبت و معنادار وجود داشت (r=0/280 ، p=0/001). همچنين 7% از شركتكنندگان، تنيدگي اخلاقي خفيف، 61% تنيدگي اخلاقي متوسط و 32% نيز تنيدگي اخلاقي شديد داشتند. سطح قاطعيت كاركنان پرستاري در 91/5 درصد موارد در حد متوسط و در 8/5 درصد آنان در حد بالا بود.
نتيجهگيري: از آنجايي كه بين تنيدگي اخلاقي با قاطعيت در كاركنان پرستاري ارتباط معنادار وجود داشت، آموزش مهارتهاي قاطعيت به منظور كاستن از سطح تنيدگي اخلاقي كاركنان پرستاري توصيه ميگردد.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Moral distress has been explained as threatening the integrity of nurses and the
quality of patient care. In addition, assertiveness skill helps to nurses for better their practice and nurses with
higher assertiveness had a more effective chance for improving quality of nursing care. The aim of this study
was to determine the relationship between assertiveness and moral distress among nursing personnel.
Materials and Methods: In this descriptive and correlation study, the samples consisted of 200 nursing staff
that were working in 2 governmental hospitals in Malayer, 2016. Samples were selected through
convenience sampling. Data were gathered by personal data form, assertive scale and moral distress scale
(MDS). Data were analyzed by descriptive and analytical statistics.
Ethical Considerations: Written consent was obtained from the participants. They were assured about the
confidentiality of information. In addition, they were told that they leave the study whenever they want.
Findings: Results showed that assertiveness level among nursing staff were 91.5% (moderate), 8.5% (high)
and 0% (low). In this study 32% of nurses suffered from severe moral distress, 61% of them suffered from
moderate moral distress and 7% of nursing staff have mild moral distress. Findings indicated that a
significant relationship between moral distress and assertiveness among nursing personnel (r=.280, p=.0001).
Conclusion: Research findings support to the hypothesis that exist a relation between assertiveness and
moral distress. Since moral distress has a significant relationship with assertiveness, assertion training is
comments to reduce of moral distress among nursing personnel
عنوان نشريه :
اخلاق پزشكي
عنوان نشريه :
اخلاق پزشكي