آسيب شناسي تعامل پليس و دستگاه قضايي در فرآيند جرم يابي

فرآيند جرم يابي، فرآيند پيچيده اي است كه با مشاركت و تعامل دو سازمان يعني پليس و دستگاه قضايي صورت گرفته است كه هرچه قدر ميزان تعامل بين اين دو نهاد در فرآيند جرم يابي بيش تر و بهتر باشد، احتمال كشف سريع تر و دقيق تر انواع جرائم بالاتر مي رود و بالعكس. در اين تحقيق، با استفاده از روش توصيفي - تحليلي و بر مبناي مصاحبه و مشاهده مستقيم و بررسي اسنادي، تلاش شده تا عواملي كه بر تعامل پليس و دستگاه قضايي در فرآيند جرم يابي تاثير منفي دارند، شناسايي و مورد تجزيه و تحليل قرار گيرند. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه آسيب هاي تعامل پليس و دستگاه قضايي در فرآيند جرم يابي به دو صورت كلان و خرد، تحت تاثير عواملي دوجانبه از طرف پليس و دستگاه قضايي قرار دارند كه در اين ميان بسياري از عوامل به نحوه عملكرد نامناسب دستگاه قضايي برمي گردد. فقدان تلاش كافي دستگاه قضايي براي تعريف جايگاهي خاص براي جرم يابي در برنامه هاي كلان كشوري و قوانين توسعه كشور، توجه كم دستگاه قضايي به ادله علمي در اثبات جرائم و تكيه بيش از حد بر صدور حكم بر مبناي اقرار، فقدان اهتمام جدي در خصوص تشكيل بانك هاي اطلاعاتي ضروري براي جرم يابي، آشناييِ كم مقامات قضايي دادسرا با علوم جرم يابي، صدور دستورات غيرقابل اجرا در برخي موارد و پافشاري بر اجراي آن ها، از جمله مشكلاتي هستند كه يك تعامل سازنده را به تعاملي شكننده و ضعيف تبديل مي كنند. بنابراين، تعامل ضعيف و ناكافي پليس و دستگاه قضايي، باعث كاهش موفقيت پليس در كشف سريع و دقيق جرائم شده و به تبع آن، انجام تحقيقات مقدماتي و دادرسي در دستگاه قضايي نيز با مشكلات زيادي از جمله اطاله دادرسي مواجه مي شود.