سطوح توسعه سكونتگاه هاي روستايي در استان هاي خراسان رضوي، شمالي و جنوبي

پژوهش حاضر باهدف بررسي وضعيت توسعه در سكونتگاه‌هاي روستايي استان‌هاي خراسان رضوي، شمالي و جنوبي با توجه به شاخص‌هاي تركيبي (در3شاخص اصلي مجموعاً با 20 زير شاخص) تدوين شده است. روش به كار گرفته‌شده توصيفي- تحليلي است كه از روش‌هاي تحليل چندمعياره(تكنيك تاپسيس) جهت سطح‌بندي سطوح توسعه روستايي در استان‌هاي مورد مطالعه استفاده شده است، نتايج نشان داد در استان خراسان رضوي، شهرستان‌هاي جغتاي، گناباد و تخت جلگه (فيروزه) داراي رتبه‌هاي برتر از لحاظ برخورداري و شهرستان‌هاي بجستان و باخرز در پايين‌ترين سطح برخورداري قرار دارد، مطالعه شهرستان‌هاي استان به تفكيك شاخص‌ها بيانگر وجود تفاوت بين سطوح توسعه روستايي سكونتگاه‌هاي روستايي مورد مطالعه است. در ميان شهرستان­هاي استان خراسان شمالي شهرستان فاروج داراي رتبه اول، شهرستان بجنورد در رتبه دوم و شهرستان‌هاي شيروان و جاجرم به ترتيب در سطوح پايين­تر از لحاظ شاخص­هاي توسعه روستايي اعم از امكانات و خدمات، نهادي– كالبدي، اجتماعي و اقتصادي قرار دارد. مقايسه تفاوت در سطوح توسعه در شاخص‌هاي كالبدي، اجتماعي و اقتصادي نشان مي‌دهد تفاوت رتبه‌ها در هر يك از شاخص‌هاي مورد استفاده در شهرستان‌ها در مقايسه با خراسان رضوي كمتر است. بررسي سطوح توسعه در استان خراسان جنوبي، نشان مي‌دهد در شاخص‌هاي كالبدي و در مجموع شاخص‌ها، شهرستان فردوس، در شاخص‌هاي اجتماعي، شهرستان سرايان و در شاخص‌هاي اقتصادي شهرستان سربيشه رتبه اول را به خود اختصاص داده است. همچنين بنا به نتايج همبستگي، بين رتبه كلي توسعه شهرستان‌ها در استان‌ها با جايگاه شاخص‌هاي كالبدي ارتباط معني‌دار وجود دارد.