عاشيق هاي آذربايجان در گذر تاريخ

ادبيات شفاهي ملت‌ها داراي تاريخ بسيار قديمي و وارث آفرينشي خردمندانه است كه در زمان‌هاي بسيار دور همراه با كار و فعاليت‌هاي انسان‌ها شروع شده و به تدريج تكوين پيدا كرده است. موسيقي يكي از اركان مهم فولكلور به شمار مي‌رود. مطالعه موسيقي جوامع (قوميت‌ها) به عنوان، مطالعه‌ موسيقي در زمينه‌ اجتماعي و فرهنگي تعريف شده است، در اين معنا اين دانش تركيبي از انسان‌شناسي و موسيقي‌شناسي است. در آذربايجان هنر موسيقي مردمي به موسيقي عاشيقي معروف است كه جايگاه والايي در ادبيات شفاهي و فرهنگ اين منطقه دارد و سرشار از معنويت است. عاشيق‌ها به معنايي كامل‌ترين هنرمندان آذربايجان هستند كه توان خلق، توليد و اجراي هنرشان را توأمان دارند. اين مقاله در تلاش است نشان دهد كه شكل‌گيري و زايش هنر عاشيقي در منطقه آذربايجان با باورهاي مردم، همساز و هماهنگ شده است و با ساير ساخت‌هاي اجتماعي جامعه همراهي مي‌كند. پژوهشگر براي دست‌يابي به اين هدف از روش­هاي كتابخانه­اي و تحليل محتواي كيفي استفاده كرده است.