گياه مردم نگاري گونه هاي خوراكي و دارويي مرتع ديلگان، استان كهگيلويه و بويراحمد

گياه مردم‌نگاري مطالعه مواجه انسان و گياه و يك طبقه‌بندي درون رشته‌اي در مردم‌نگاري است كه از ويژگي‌هاي يك پژوهش آغازگر و بسترساز برخوردار است. اين مطالعه با توجه به غناي گونه‌‌هاي گياهي و دانش بومي گياهان مرتع ديلگان در استان كهگيلويه و بويراحمد را در فصل‌هاي رويش (بهار و تابستان) سال 1392 مورد بررسي قرار داده است. دامنه‌اي از روش­هاي جمع‌آوري اطلاعات از شيوه‌هاي ساختارمند كمي همچون پرسش‌نامه‌هاي طراحي‌شده تا روش‌هاي كاملاً بدون ساختار كيفي همچون ديدار و گفتگوي آزاد استفاده شده است. پرسش‌ها با محوريت گياهان خوراكي و دارويي به صورت مصاحبه در محل زندگي عشاير و مشاهده مشاركتي در رويشگاه گياهان صورت پذيرفته است. در اين تحقيق حدود 60 گونه گياهي شناسايي شد كه دانش بومي مرتبط با 20 گونه از آنها در اين مقاله تحليل مي‌شود. دليل انتخاب گونه‌هاي مذكور اتفاق نظر خبرگان محلي پيرامون نام، خواص، فنولوژي، فراواني كاربرد و مصرف آنها در ميان عشاير بوده است. گياهان بررسي‌شده به 9 خانواده گياهي تعلق داشتند كه در اين بين خانواده‌هاي چتريان و نعنائيان بيشترين سهم را دارا بودند. مصاحبه‌شوندگان از بين مصرف دارويي گياهان بيشترين مورد را به بيماري‌هاي گوارشي، قند، چربي خون و درمان عفونت نسبت مي‌دادند. نتايج بررسي گوياي آن است كه دانش بومي عشاير منطقه مورد مطالعه پيرامون برخي گياهان اطرافشان بسيار غني است كه تنها شامل خواص خوراكي و دارويي گياهان نيست بلكه دربرگيرنده اطلاعاتي بسيار مفيد از زيستگاه گياهان به لحاظ ادافيكي، توپوگرافي و اقليمي است.